بررسی ارتباط عزت نفس با فرسودگی شغلی در پرستاران بخش‌های ویژه در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

بررسی ارتباط عزت نفس با فرسودگی شغلی در پرستاران بخش‌های ویژه در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز مقدمه: در پرستاری استرس کاری، فرسودگی شغلی و عزت نفس به طور گسترده‌ای مشکل‌ساز هستند و می‌توانند بر مراقبت از بیمار و سلامت جسمی- روانی پرستار تأثیر بگذارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین عزت نفس با فرسودگی شغلی در پرستاران شاغل در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی اهواز انجام گرفت. روش: این مطالعه مقطعی در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی اهواز در سال 1387 انجام گرفت. از 100 پرستار شرکت‌کننده در این تحقیق 92 نفر پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاک و پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت را تکمیل کردند. داده‌ها با کمک آمار توصیفی و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین سنی پرستاران در این مطالعه 27/6±44/32 سال بود. 87% آن‌ها زن بودند. میانگین ابعاد فرسودگی شغلی شامل خستگی هیجانی با 1/11±98/31، مسخ شخصیت با 15/5±46/9 و کفایت شخصی با 68/9±73/36 بود. نتایج آزمون همبستگی نشان داد بین عزت نفس و فراوانی (32/0=p و 1/0-=r) و شدت خستگی هیجانی (4/0=p و 087/0-=r) و همچنین بین عزت نفس و فراوانی (47/0=p و 07/0-=r) و شدت مسخ شخصیت (66/0=p و 046/0-=r) ارتباط معکوس خطی (خیلی ضعیف) وجود دارد. از طرفی بین عزت نفس و فراوانی (58/0=p و05/0-=r) و شدت کفایت شخصی (25/0=p و 12/0-=r) ارتباط معکوس خطی وجود دارد. نتیجه‌گیری: پیشنهاد می‌شود که پرستاران شاغل در بخش‌های ویژه مرتباً از نظر فرسودگی شغلی بررسی شده و شرایط محیط کاری آن‌ها بهبود داده شود و توجه به عزت نفس و به کار بردن روش‌های ارتقا به عنوان راهبردی در پیشگیری و کاهش فرسودگی مدنظر باشد.