بررسی ارتباط شاخص توده بدنی با شدت پریودونیت

  سابقه و هدف: بررسی‌های اخیر نشان‌دهنده ارتباط بیماری‌های پریودنتال با برخی از شرایط عمومی بدن از جمله میزان چربی بدن می‌باشد. هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین شاخص توده بدنی با شدت پریودونتیت بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 360 بیمار غیر دیابتیک مراجعه‌کننده به بخش پریودنتولوژی همدان بررسی شدند. شاخص توده بدنی و اندازه دور کمر هر فرد محاسبه ثبت شد. جهت بررسی وضعیت پریودنتال از شاخص Community Periodontal Index (CPI) استفاده شد. شاخص CPI در 5 درجه شامل صفر: لثه سالم، 1: مشاهده خون‌ریزی پس از پروبینگ، 2: وجود جرم هم‌راه با مشاهده کل نوار سیاه پروب، 3: قرارگیری مارجین لثه روی نوار سیاه پروپ/ پاکت‌های کم‌عمق (mm5-4)، و 4: عدم مشاهده نوار سیاه پروپ/ پاکت پریودنتال عمیق (mm6≤) ثبت شده و سپس وضعیت پریودنشیم بیماران بر اساس شاخص CPI در 4 گروه سالم (0=CPI)، ژینژیویت (2-1=CPI)، پریودنتیت خفیف (3=CPI) و پریودنتیت شدید (4=CPI) طبقه‌بندی شد. یافته‌ها: میزان شاخص توده بدنی افراد با پریودنشیم سالم و افراد مبتلا به ژینژیویت، پریودونتیت خفیف و شدید 68/1±17/24، 07/2±60/25، 55/1±50/28، 66/2±65/29 بود که این مقدار بر اساس التهاب پریودنشیم تفاوت معنی‌داری داشت (001/0p<). اندازه دور کمر در افراد سالم برابر با 75/6±25/73 و در ژینژیویت، پریودونتیت خفیف و شدید به ترتیب شامل 68/7±45/78، 84/7±59/93 و 59/7±36/100 بود که تفاوت آماری معنی‌داری داشت (001/0p<).  نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر در افراد بزرگ‌سال شاخص توده بدنی بالاتر و اندازه دور کمر بیش‌تر، با شدت پریودونتیت ارتباط مستقیم و معنی‌داری است