بررسی ارتباط بین شوخ‌طبعی، حمایت اجتماعی ادراک شده و رضایت از زندگی در میان دانشجویان (مورد مطالعه: دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب)

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطۀ شوخ­طبعی و رضایت­ از زندگی با واسطۀ­ حمایت اجتماعی ادراک شده انجام شد. 261 نفر (127 مرد و 134 زن) دانشجوی شاغل به تحصیل در سال تحصیلی 96-95 با روش نمونه­برداری خوشه­ای انتخاب شدند. شرکت­کنندگان پرسشنامة سبک­های شوخ­طبعی (مارتین، پولیک­دوریس، لارسن، گری و ویر، 2003)، پرسشنامۀ حمایت اجتماعی ادراک شده (زیمت، دالم، زیمت و فارلی، 1988) ، پرسشنامۀ رضایت از زندگی (دینر، امونز، لارسن و گریفین، 1985) را تکمیل کردند. روایی و پایایی ابزار پژوهش به ترتیب از طریق تحلیل مسیر و ضریب آلفای کرونباخ به دست آمد. یافته‌های آزمون همبستگی وجود رابطۀ بین شوخ­طبعی با حمایت اجتماعی (161/0= R و 01/0>P)، شوخ­طبعی با رضایت از زندگی (180/0= R و 01/0>P) و حمایت اجتماعی با رضایت از زندگی (578/0= R و 01/0>P) را نشان داد. مدل نهایی برازش شده نیز که با استفاده از روش تحلیل مسیر بدست آمد، نشان داد که شوخ­طبعی با حمایت اجتماعی رابطۀ مستقیم دارد و نیز شوخ­طبعی به واسطۀ حمایت اجتماعی بر رضایت از زندگی اثر غیر مستقیم دارد. به این معنا که شوخ­طبعی با تقویت حمایت اجتماعی، رضایت از زندگی را بهبود می­بخشد.