بررسی اختلال عملکرد تیروئید و آنتی‌بادی‌های ضد تیروئید در بیماران دیابت I

زمینه و هدف: برای ارزیابی ارتباط بین اختلال عملکرد تیروئید و خود ایمنی تیروئید با دیابت ملیتوس یک نمونه تصادفی از 146بیمار دیابت نوع 1 را مورد مطالعه قرار دادیم. روش بررسی: تمام بیماران دیابتی ارجاع شده به کلینیک دیابت مرکز تحقیقات دیابت دانشگاه علوم پزشکی جندی­شاپور اهواز از نظر سطح Anti-TG Ab، Anti – Tpo Ab، T3 و T4 و TSH ، T3Ru و Hb A1C مورد سنجش قرار گرفتند. برای هر بیمار پرسشنامه­ای شامل: زمان ابتلا، سن، جنس، داروهای مصرفی پایین آورندة قند خون جهت ارتباط سنجی بین اختلال عملکرد تیروئید و هر کدام از موارد ذکر شده پر شد. یافته­ها: 7/37 درصد از بیماران اختلال عملکرد تیروئید داشتند که اختلالات عملکرد تیروئید به ترتیب شیوع ساب کلینیکال هیپوتیروئیدی 13 درصد، هیپوتیروئیدی 9/8 درصد، هیپرتیروئیدی 9/8 درصد و ساب کلینیکال هیپرتیروئیدی 8/6 درصد بود. 40 درصد از زنان و 30 درصد مردان اختلال عملکرد تیروئید داشتند (045/0= P) و هر چه بیماران مسن­تر بودند شیوع اختلال عملکرد در آنها بیشتر بود (001/0=P). بین طول مدت ابتلا به دیابت و اختلال فانکشن تیروئید هم ارتباط معناداری وجود داشت (05/0P<) اما بین HbA1c با اختلال عملکرد تیروئید ارتباط معناداری به­دست نیامد. شیوع سطوح بالای Ant-Tpo Ab و Anti-TG Ab  به­ترتیب  در 60 درصد و 9/42 درصد از بیماران دیده شد. نتیجه­گیری: توصیه می­شود که همه بیماران دیابتی خصوصاً زنان و افراد مسن­تر و آنها که طول مدت دیابت طولانی­تری دارند به­­طور سالیانه از نظر اختلال عملکرد تیروئید مورد ارزیابی قرار گیرند.