بررسی اثر پخت‌های مکرر پرسلن روی درز لبه‌ای و تطابق داخلی فریم های زیرکونیا با اباتمنت ایمپلنت های دندانی

مقدمه:امروزه رستوریشن‌های تمام سرامیکی به دلیل خصوصیات ساختاری مناسب و زیبایی عالی در درمان‌ ایمپلنت دندانی مورد توجه قرار گرفته است. برای دستیابی به زیبایی بیشتر در فریم های زیرکونیایی با توجه به رنگ نامناسب ممکن است تحت سیکل‌های مکرر حرارتی جهت پخت پرسلن قرار بگیرند که این امرممکن است باعث افزایش میزان عدم تطابق رستوریشن‌ها شود. به دلیل اثرات ثابت شده گپ یا درز لبه‌ای در ایجاد التهاب دور فیکسچر و شکست ایمپلنت نقش دارد؛ ‌تحقیق حاضر با هدف بررسی اثرات پخت‌های مکرر پرسلن در میزان درز لبه‌ای و تطابق داخلی فریم‌های زیرکونیایی با اباتمنت ایمپلنت‌های دندانی انجام شد. مواد و روش ها:40 اباتمنت انتخاب و در 4 گروه قرار گرفتند. در گروه اول؛ فریم زیرکونیا با ضخامت mm4/0 ساخته شده. فریم‌ها سمان شده و بعد از انجام چرخه‌های حرارتی، درز لبه‌ایی بزرگ‌نمایی 40× اندازه‌گیری شد و برای اندازه‌گیری میزان تطابق داخلی؛ فاصله‌ بین اباتمنت و روکش در نمونه‌ها بریده شده با دیسک الماسی در بزرگ‌نمایی 40× اندازه‌گیری شد. در گروه‌های 2، 3 و 4؛ مراحل همانند گروه 1 انجام شده ولی نمونه‌ها قبل از سمان کردن روکش روی اباتمنت؛ با استفاده از پرسلن به ترتیب 2و 4 و 6 بار پخته شده و ضخامت نهایی پرسلن mm2 باقی ماند. پارامترهای درز لبه‌ای و تطابق داخلی مورد تجزیه و تحلیل گرفت. یافته ها:در کل گروه ها در معیار درز لبه ای بین ۵۲ تا ۶۹ میکرومتر و در معیار تطابق داخلی بین ۱۷تا ۲۶ میکرومتر اندازه گیری شد. تفاوت‌های معنی‌داری از نظر مقادیر درز لبه‌ای و تطابق داخلی فریم‌های زیرکونیایی با اباتمنت ایمپلنت‌های دندانی در شرایط عدم پخت پرسلن و تکرار دفعات پخت آن مشاهده نگردید. نتیجه‌گیری: زیرکونیا به دلیل خواص مکانیکی و استحکام بالا و نیز سینترینگ کامل تحت تأثیر چرخه‌ پخت پرسلن قرار نگرفته و تطابق فریم‌های زیرکونیایی با اباتمنت ایمپلنت‌های دندانی در شرایط پخت یا عدم پخت پرسلن تغییرات قابل توجهی تجربه نکرده بود.