بررسی اثر نانوذرات تیتانیوم اکسی دی فلوئوراید (TiOF2) بر روی رفتار شیارشدگی مخلوط‏های آسفالتی

شیارشدگی از اصلی‏ترین دلایل کاهش عمر روسازی‏های آسفالتی است. اصلاح قیر با استفاده از افزودنی‏های مختلف یکی از متداول‏ترین روش‌ها برای کاهش شیارشدگی‏‏ و بهبود ویژگی‏های مخلوط‏های آسفالتی است. مواد مختلفی نظیر روغن‏ها، خاکسترها، پلیمرها و مواد در ابعاد نانو جهت اصلاح قیر مخلوط‏های آسفالتی استفاده شده است. هدف از انجام این پژوهش بررسی ویژگی‌های فیزیکی و رئولوژیکی قیرهای اصلاح شده با نانوذرات تیتانیوم اکسی دی فلوئوراید (TiOF2) به عنوان افزودنی قیر و بررسی اثرات آن بر روی ویژگی‌های مخلوط‌های آسفالتی است. آزمایش درجه نفوذ و نقطه نرمی بر روی قیرهای اصلی و اصلاح شده نشان داد که حضور نانوذرات به دلیل افزایش اصطکاک بین سوزن و قیر سبب افزایش نقطه نرمی و کاهش درجه نفوذ می‏شود. آزمایش رئومتر برش دینامیکی (DSR) بر روی قیرهای اصلی و اصلاح شده و قیرهای حاصل از آزمایش لعاب نازک چرخشی انجام شده است. برای بررسی ویژگی‌های شیارشدگی مخلوط‏های آسفالتی، آزمایش بار محوری تکرارشونده (RLA) انجام شده است. نتایج نشان داد افزودن نانوذرات تیتانیوم اکسی دی فلوئوراید (نانوذرات تیتانیای طوسی) به قیر سبب افزایش مقاومت در برابر تغییر شکل برشی و بهبود رفتار الاستیک می‏شود به نحوی که شاخص شیارشدگی در دمای C° 64 در نمونه حاوی %3 نانوذرات از 6/1 به 7/3 کیلوپاسکال می‏رسد.