بررسی اثر عدم تطابق چینش آبپاش ها در فاز طراحی و بهره برداری بر عملکرد سیستم کلاسیک آبپاش متحرک

توسعه سیستم‌های نوین آبیاری به‌عنوان یکی از راه‌کارهای بهبود راندمان آبیاری، افزایش عملکرد گیاه و بهره‌وری آب کشاورزی مطرح است. بهره‌برداری از سیستم‌های آبیاری لزوماً با آنچه در طراحی پیشنهاد می‌شود مطابقت ندارد. در این مطالعه، اثر شش چینش قرارگیری آبپاش که شامل چینش فاز طراحی و چینش‌هایی که بهره برداران استفاده می‌کنند می‌باشد، بر مولفه‌های مهم سیستم شامل؛ ضریب یکنواختی پخش کریستیانسن (CU)، یکنواختی توزیع (DU)، بازده واقعی آب در ربع پایین(AELQ)، توان مصرفی الکتروموتور(P) و راندمان پمپاژ، بررسی شد. نتایج نشان داد به دلیل بر هم خورن توزیع فشار در تیمارهای متفاوت با چینش پیشنهادی در فاز طراحی، راندمان آبیاری و ضریب یکنواختی (CU) کاهش قابل ملاحظه‌ای می‌یابد. نتایج نشان داد، در برخی از چینش‌های مرسوم در بهره‌برداری، راندمان پمپاژ از 72 درصد به 52 درصد کاهش یافته است. ضریب یکنواختی (CU) در چینش‌های مختلف آبپاش بین 6/78 تا 8/44 متفاوت بود. بهترین چینش، چینش پیشنهادی طراح، که آبپا‌ش‌ها متقارن و مطابق با طراحی هیدرولیکی سیستم است، بوده است. این مطالعه اهمیت آموزش بهره‌برداری صحیح از سیستم‌های آبیاری بارانی در راستای افزایش راندمان آبیاری، کاهش تلفات آب، افزایش عملکرد گیاهان و کاهش هزینه‌های انرژی را خاطر نشان می‌سازد. همچنین، طراحان سیستم‌های آبیاری باید ملاحظات بهره‌بردار و به ویژه سهولت بهره‌برداری از سیستم را در فاز طراحی مدنظر داشته باشند.