بررسی اثر سطوح متفاوت اسیدهای آمینه لیزین و متیونین بر ترکیبات بیوشیمیایی و پروفیل اسید آمینه بدن ماهیان جوان صبیتی (Sparidentex hasta)

در این مطالعه که به مدت 8 هفته به طول انجامید اثر سطوح متفاوت لیزین و متیونین بر ترکیبات بیوشیمیایی و پروفیل اسیدهای آمینه بدن ماهیان جوان صبیتی (Sparidentex hasta) بررسی شد. بدین منظور تعداد 180 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه 4/1 ± 59/37 گرم، به طور تصادفی در 18 تانک توزیع گردیدند. ماهیان سه بار در روز تا حد سیری و با 6 جیره غذایی تغذیه شدند که جیره های غذایی عبارت بودند از: تیمار 1 (گروه کنترل): فاقد لیزین و متیونین، تیمار 2: 100 % متیونین، تیمار 3: 75 % متیونین و 25 % لیزین، تیمار 4: 50 % متیونین و 50 % لیزین، تیمار 5: 25 % متیونین و 75 % لیزین، تیمار 6: 100% لیزین. نتایج نشان داد که محتوای پروتئین لاشه به طور معنی داری تحت تاثیر مکمل های آمینو اسیدی قرار گرفت و بالاترین میزان آن در لاشه ماهیان تغذیه شده با تیمار 3 سنجش شد(p<0.05). بعلاوه افزایش سطح لیزین در جیره سبب افزایش میزان چربی لاشه ماهیان مورد مطالعه گشت هرچند که محتوای چربی، رطوبت و خاکستر لاشه در بین گروه های مختلف تفاوت معنی دار نشان نداد. همچنین مجموع اسیدهای آمینه ضروری (EAA∑) و اسیدهای آمینه غیر ضروری (NEAA∑) و نسبت ، تحت تاثیر مکمل های آمینواسیدی قرار گرفتند به طوری که EAA∑ بدن و نسبت  با افزایش سطح مکمل ها بطور معنی داری افزایش نشان داد و در تیمارهای تغذیه شده با سطوح بالای متیونین بالاترین مقدار مشاهده شد. نتایج حاصل مبین آن است که افزودن مکمل های آمینو اسیدی به میزان 75% مکمل متیونین و 25% مکمل لیزین به جیره ای با 95/45 درصد پروتئین دارای اثرات مثبت بر ترکیبات بیوشیمیایی لاشه و محتوی اسیدهای آمینه بدن در پرورش بچه ماهی صبیتی می باشد.