بررسی اثر زمان و سرعت مخلوط کردن بر خواص رئولوژی بتن خودتراکم

ترکیبات و ساختار مخلوط های بتن خودتراکم سبب می شود که تولید آنها نسبت به مخلوط های بتن معمولی به انرژی بیشتری نیاز داشته باشد. این میزان انرژی بیشتر که صرف ایجاد یکنواختی و همگنی ترکیبات تشکیل دهنده این نوع مخلوط ها می گردد، سبب می شود که میزان تولید آنها نسبت به مخلوط های معمولی با محدودیت روبرو باشد که به لحاظ زمانی و اقتصادی، فاکتور مهم و تاثیر گذاری است. هدف این پژوهش مطالعه و بررسی زمان و سرعت مخلوط کردن(انرژی مخلوط کردن) در مخلوط های بتن خودتراکم و تاثیر این دو شاخصه مهم بر خواص رئولوژی آنها می باشد. به همین منظور چند نسبت مخلوط از بتن خودتراکم شامل نوع اول بتن خودتراکم پودری و نوع دوم بتن خودتراکم حاوی ماده اصلاح‌کننده روانگروی (VMA) ساخته شد. هر کدام از نسبت‌ها در سه زمان مخلوط‌کردن 3، 8 و 11 دقیقه و هرکدام در دو سرعت مخلوط‌کردن 20 و 40 دور بر دقیقه مخلوط شدند. نتایج نشان داد که در هر دسته از مخلوط‌ها، با افزایش زمان مخلوط کردن تا حد مشخصی که زمان تثبیت نامیده می‌شود (کوتاه‌ترین زمان مخلوط‌کردن که در این تحقیق 8 دقیقه است)، کارایی بتن افزایش یافته و با افزایش زمان مخلوط‌کردن تا 11 دقیقه 6 درصد کاهش می‌یابد. آزمایش‌های رئولوژی نیز این نتیجه را تأیید می‌کنند به طوری که کمترین مقدار تنش جاری استاتیک نیز در زمان مخلوط‌کردن 8 دقیقه به‌دست آمد و با افزایش زمان مخلوط‌کردن تا 11 دقیقه، مقدار این پارامتر تا 42 درصد افزایش یافت.