بررسی اثر استفاده طولانی مدت از کفش پاشنه بلند بر الگوی فشار کف پایی خانم ها

مقدمه و اهداف پا تنها ساختار آناتومیکی بدن است که حین راه رفتن، با زمین در تماس بوده و به عنوان انتهایی­ترین بخش زنجیره­ی اندام تحتانی در برابر نیروهای وارده مقاومت می­کند. توزیع نامناسب نیروها سبب ایجاد حرکت غیرطبیعی و اعمال استرس زیاد شده و آسیب بافت و عضلات پا را به دنبال دارد و لذا می­تواند طیف گسترده­ای از ناهنجاری­های پا را به وجود آورد. یکی از علل مهم درد و ناراحتی پا می­تواند فشار زیاد و یا توزیع نامناسب آن باشد. از آن جایی که امروزه درصد قابل توجهی از خانم ها به­طور مرتب از کفش پاشنه بلند استفاده می کنند، استفاده ی طولانی مدت از کفش پاشنه بلند می تواند اثرات قابل ملاحظه ای بر ساختار اسکلتی افراد استفاده کننده به وجود آورد. هدف از مطالعه­ی پیش رو بررسی اثر کفش پاشنه بلند بر توزیع فشار کف پایی خانم ها است. مواد و روش ها در مطالعه ی حاضر، مشاهده­ای-تحلیلی از نوع موردی-شاهدی، از 2 گروه 35 نفری شامل گروه آزمون، خانم هایی که حداقل سابقه ی 2 سال پوشیدن کفش پاشنه بلند را داشتند، و گروه کنترل، خانم هایی که عادت به پوشیدن کفش با پاشنه ی نرمال داشتند، استفاده شد. برای بررسی فشار کف پایی از دستگاه پدوباروگراف Zebris استفاده شد. نمونه ها در دو حالت ایستاتیک و دینامیک، بدون کفش بر روی دستگاه قرار می گرفتند. یافته ها آنالیز آماری حاکی از افزایش معنادار درصد نیروی وارده بر قدام پا در گروه کفش پاشنه بلند نسبت به گروه کفش با پاشنه­ی نرمال، در حالتی که نمونه ها بدون کفش بر روی دستگاه پدوباروگراف ایستادند، بود. (001/0>P) نتیجه گیری  یافته ها نشان می دهد که در اثر استفاده­ی طولانی مدت از کفش پاشنه بلند تغییراتی در توزیع نیروی وزن بدن بر کف پا صورت می گیرد؛ بدین ترتیب که این افراد، حتی زمانی که کفش پاشنه بلند نپوشیده اند، درصد بیشتری از نیروی وزن بدن خود را بر روی قدام کف پا وارد می کنند. این تغییرات ابنورمال در توزیع نیروی وزن بدن می تواند پینه، میخچه و زخم را در کف پا به دنبال داشته باشد.