بررسی اثر آنتی بیوتیک ها بر سلولهای پلانکتونیک و بیوفیلم سویه های بالینی انتروکوک در شرایط آزمایشگاهی

چکیده مقدمه: انتروکوک ها بخشی از فلورنرمال دستگاه روده ای پستانداران را تشکیل می دهند. با وجود نقش مفیدی که در همئوستازی روده بازی می کنند، برای سلامتی انسان به عنوان یکی ازعوامل عفونت‌های بیمارستانی اهمیت دارند. از مهم ترین خصوصیات انتروکوک ها میزان قابل توجه مقاومت آنتی بیوتیکی است. برخی سویه‌های انتروکوکوس فکالیس می توانند بیوفیلم تشکیل دهند که توانائی آنها را برای کلونیزه شدن در بیماران و پایداری در مکان‌های عفونت افزایش می دهد. سلول‌های بیوفیلم به طور معمول مقاومت بیشتری به آنتی بیوتیک ها نسبت به باکتری‌های آزاد دارند. مواد و روش ها: در این بررسی سویه‌های انتروکوک‌های جداشده از نمونه بیماران بعد از شناسایی و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی و سنجش میزان MICو MBC، حساس ترین آنها به چند آنتی بیوتیک یکسان انتخاب و جهت تشکیل مدل بیوفیلم در شرایط آزمایشگاهی و تاثیر آنتی بیوتیک بر بیوفیلم آنها مطالعه شد. تشکیل بیوفیلم توسط میکروسکوپ الکترونی تاییدگردید. یافته های پژوهش: بیشترین و کمترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی سویه‌های انتروکوکی به ترتیب نسبت به پنی سیلین (100%) و نیتروفورانتوئین (7%) مشاهده شد. عدم توانایی آنتی بیوتیک‌های آمپی سیلین، جنتامایسین، تتراسایکلین حتی در غلظتهای 10برابر بالاتر از MIC حالت پلانکتونی، در از بین بردن بیوفیلم سویه ها قابل مشاهده بود.غلظت های مختلف آنتی بیوتیک نیتروفورانتوئین کاملاً بیوفیلم باکتریایی را متلاشی کرد. کمترین غلظت 256 µg/ml در بیوفیلم یک روزه و بالاترین غلظت 1024 µg/ml ≥MBEC در روز پنجم مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری : نتایج فعالیت باکتریسیدالی موید اختلاف آشکار بین سلول های پلانکتونیک و بیوفیلم است که نشان دهنده مقاومت بیوفیلم نسبت به پلانکتونیک است. بر اساس نتایج بدست آمده بنظر می‌رسد آنتی بیوتیک نیتروفورانتوئین برای درمان عفونت انتروکوکی در حالت پلانکتونیک و بیوفیلم موثرتر باشد.