بررسی اثر آبی- الکلی عصاره جفت بلوط (Quercus castanifolia) بر کبد موش های صحرایی (نژاد ویستار)

مقدمه: خاصیت حیات بخش گیاهان دارویی از دیر باز مورد توجه بوده است و بلوط (Quercus castanifolia) از جمله گیاهانی است که علاوه بر ارزش غذایی، در طب گیاهی کاربرد زیاد دارد. با توجه به عوارض جانبی بعضی از گیاهان دارویی، در این تحقیق اثر عصاره آبی- الکلی جفت بلوط بر عملکرد کبد در موش‎های صحرایی بررسی گردید. روش کار:50 سر موش صحرایی نژاد ویستار با وزن تقریبی g 15 200 تهیه و در شرایط استاندارد نگهداری شد. پس از تعیین دوز کشنده و تهیه عصاره آبی- الکلی جفت، دوزهای mg/kg/w.bt (30 ، 60 و 120) عصاره انتخاب و روزانه به موشهای تیمار بصورت درون صفاقی تزریق شد. موشها در 5 شامل گروه کنترل (بدون تیمار)، شاهد (دریافت کننده حلال جفت) و 3 گروه تیمار تقسیم شدند. پس از21 روز، از موشها خونگیری و سرم آن آنالیز بیوشیمایی شد. داده های حاصل با نرم افزار (17) SPPS و آزمون ANOVA تحلیل و گروهها با آزمون دانکن مقایسه شدند. یافته ها: بنا به نتایج حاصل، سطح سرمی هر سه آنزیم کبدی (آلانین امینوترانسفراز، آسپارتات امینوترانسفراز و الکالین فسفاتاز) در گروههای تیمار در مقایسه با گروه کنترل و شاهد افزایش معنی داری (p <0.01) نشان داد. در تیمار با دوز حداکثر، پروتئین و کلسترول نیز (LDH) کاهش معنی دار نشان داد. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان داد که عصاره آبی - الکلی جفت بلوط باعث اختلال در عملکرد کبد شده و به نظر می رسد این اثر وابسته به دوز باشد، لذا پیشنهاد می شود که هنگام مصرف میوه بلوط، جفت آن جدا گردد.