بررسی اثربخشی معنویت درمانی گروهی بر افزایش تاب آوری در زنان مبتلا به سرطان پستان

مقدمه سرطان پستان شایع‎ترین بدخیمی زنان است. مداخلات ارزیابی خطر و پیشگیری می‎تواند به طور بالقوه بروز سرطان پستان را کاهش دهد. لذا این پژوهش، بررسی تاثیر معنویت درمانی گروهی بر تاب آوری در زنان مبتلا به سرطان پستان بود. روش کار روش مطالعه، شبه تجربی و مبتنی بر طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق را بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی تهران در سال 1395 تشکیل می‎دادند. از این جامعه 24 نفر  با توجه به معیارهای ورود به مطالعه  به صورت غیر تصادفی انتخاب شده و در دو گروه 12 نفره  به صورت تصادفی (آزمایش و کنترل)،  جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش به مدت 12 هفته، به صورت هفته‎ای یک جلسه 60  الی 90 دقیقه‎ای، تحت معنویت درمانی گروهی با پروتکل درمانی مطرح شده توسط ریچاردز و برگین (2005) قرار گرفتند. قبل و بعد از 12 جلسه درمان گروهی، هر دو گروه به وسیله ابزارهای پژوهش آزمون شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل مصاحبه بالینی ساختار یافته برای اختلالات محور I وII براساس DSM- IV، و پرسشنامه تاب آوری کنر و دیویسون (CD-RISC، 2003)، بود. برای تجزیه و تحلیل داده‎های گردآوری شده، از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج یافته‎های حاصل از این مطالعه نشان داد که معنویت درمانی اثر مثبتی بر وضعیت روانی و کنترل بیماری دربیماران داشته است. نتیجه­گیری نتایج نشان داد که گروه درمانی معنوی، با توجه به میانگین تاب آوری زنان مبتلا به سرطان پستان در گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه کنترل، موجب افزایش تاب آوری گروه آزمایش شده است. همچنین میزان تفاوت نمرات گروه آزمایش و گروه کنترل یا میزان تأثیر گروه درمانی معنوی نیز (763/0=η2) است؛ یعنی 76% تفاوت در نمرات پس آزمون تاب آوری، مربوط به گروه درمانی معنوی می­باشد.