بررسی اثربخشی فعالیت ورزشی بر میزان کیفیت زندگی، سلامت روانی و افسردگی معلولان

مقدمه: معلولیت، موجب ایجاد اختلالات جسمانی، روانشناختی و اجتماعی در افراد معلول می‌شود. برخی مطالعات از فعالیت ورزشی به عنوان عاملی جهت کاهش این اختلالات یاد کرده‌اند. لذا هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی فعالیت ورزشی بر میزان کیفیت زندگی، سلامت روانی و افسردگی معلولان می‌باشد. روش کار: جامعه آماری این مطالعه نیمه تجربی را کلیه معلولین جسمی_حرکتی مرد شهر شیراز تشکیل داده‌اند. به دلیل محدودیت دسترسی به جامعه مورد نظر، به صورت هدفمند تعداد 69 نفر (18 نفر غیر فعال و 51 نفر فعال) که به مدت یک ماه به سازمان بهزیستی شهر شیراز مراجعه کردند، وارد مطالعه شدند. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های استاندارد کیفیت زندگی (71/0 = α)، سلامت روانی (75/0 = α) و افسردگی (81/0 = α) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از نرم افزار 18 SPSS از آزمون کالموگروف- اسمیرنوف و آزمون آزمون Mann–Whitney U test استفاده شد (05/0 = α). یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که افراد معلول فعال نسبت به افراد غیر فعال در نمره کلی سلامت روانی (001/0 = P) و خرده مقیاس‌های علائم جسمانی (001/0 = P)، اضطراب (001/0 = P)، افسردگی (001/0 = P)، نمره کیفیت زندگی (001/0 = P)، محدودیت ایفای نقش به دلایل روانی (هیجانی) (03/0 = P)، عملکرد اجتماعی (001/0 = P)، محدودیت ایفای نقش به دلایل جسمانی (01/0 = p) و سلامت عمومی (03/0 = P) دارای وضعیت بهتری بودند. نتیجه گیری: به طور کلی یافته‌های این تحقیق نشان داد که فعالیت ورزشی می‌تواند موجب بهبود کیفیت زندگی، سلامت روانی و افسردگی افراد معلول بشود. لذا پیشنهاد می‌شود که انجام فعالیت ورزشی منظم، در برنامه هفتگی این قشر آسیب پذیر گنجانده شود.