بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) در افزایش کیفیت و سازگاری زناشویی زوج‌های شهرستان دزفول

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش کیفیت زناشویی و سازگاری زناشویی زوج‌ها در زوج‌های مراجعه‌کننده‌ی به کلینیک روان‌شناختی اداره آموزش و پرورش شهرستان دزفول بود.در این پژوهش از طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه‌ی چندگانه‌ی ناهم‌زمان استفاده شد. جامعه‌ی پژوهش شامل کلیه‌ی زوج‌های مراجعه‌کننده به کلینیک روان‌شناختی اداره آموزش و پرورش شهرستان دزفول در سال 1392 بود. نمونه‌ی پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند، و شامل 3 زوج (6 نفر) از افراد مراجعه کننده به این کلینیک بودند که با توجه به نمره‌ی پرسشنامه‌ی سازگاری زناشویی جزء زوج‌های پریشان قرار می‌گرفتند. پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در سه مرحله‌ی خط پایه، مداخله‌ی 12 جلسه‌ای و پیگیری 1 ماهه اجرا گردید. و آزمودنی‌ها قبل از درمان، میانه‌ی درمان، پایان درمان و 1 ماه پس از پایان درمان به پرسش‌نامه‌ی کیفیت زناشویی،پرسش‌نامه‌ی سازگاری زوجی،پرسشنامه‌ی پذیرش و اقدام، پرسشنامه‌ی آگاهی تمرکز حواس پاسخ دادند. نتایج حاصل از داده‌ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و فرمول درصد بهبودی نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش کیفیت و سازگاری زناشویی زوج‌ها تأثیر مطلوب داشته است و زوجین در پیگیری یک ماهه در حفظ اثرات درمانی موفق بودند. براساس داده‌ها می‌توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش کیفیت و سازگاری زناشویی مؤثر بوده است و کیفیت و سازگاری زناشویی زوج‌ها را ارتقا می‌دهد.