بررسی اثرات تمرینات هوازی و بی‌هوازی بر حافظه افراد سالم

سابقه و هدف: شواهد حاکی است فعالیت بدنی، یادگیری و حافظه را در انسان و حیوان توسعه می‌دهد و مغز به طور قابل ملاحظه‌ای نسبت به ورزش پاسخ می‌دهد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر و مقایسه ورزش هوازی و بی‌هوازی بر حافظه می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه 90 نفر از دانشجویان پسر به طور تصادفی در سه گروه 30 نفره تقسیم شدند. گروه اول به مدت هشت هفته، هفته‌ای سه جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه تحت تمرینات هوازی (با استفاده از تردمیل و با شدت 60 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه)، گروه دوم، تمرین بی‌هوازی (با استفاده از تردمیل و با شدت 75 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه) قرار گرفتند و در گروه سوم (کنترل) هیچ مداخله‌ای صورت نگرفت. کلیه 90 نفر هم در ابتدای دوره و هم در پایان برنامه و آخرین جلسه به آزمایشگاه حافظه دعوت شده و حافظه آن‌ها بر اساس آزمون وکسلر بررسی شد. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که از خرده‌آزمون‌های تست وکسلر تغییرات حافظه قبل و پس از مداخله در گروه با تمرین هوازی 41/5±50/15 و گروه با تمرین بی‌هوازی 89/4±00/17و گروه کنترل96/1±13/2بود که تفاوت معنی‌دار بود (001/0p<). به طوری که میانگین مقدار افزایش نمره حافظه در گروه هوازی (001/0p<) و هم‌چنین در گروه بی‌هوازی (001/0p<) نسبت به گروه کنترل بیش‌تر بود. اما در دو گروه با تمرین بی‌هوازی و با‌هوازی تفاوت معنی‌دار نبود (381/0=p). نتیجه‌گیری: به‌طور کلی، یافته‌های مطالعه حاکی از آن است که تمرینات هشت هفته‌ای ورزش هوازی و بی‌هوازی اثرات مثبتی بر عمل‌کرد حافظه افراد تحت مطالعه داشته است. لذا ورزش هوازی و بی‌هوازی برای بهبود عمل‌کرد حافظه توصیه می‌شود