بررسی اثرات تغییر هزینة بهداشتی دولت بر رشد اقتصادی ایران (سال‎های 83-1338)

با توجه به نقش تندرستی در زندگی انسان‎‎ها و هدف توسعة اقتصادی و اجتماعی، که در نهایت به رشد و رفاه اجتماعی می‎انجامد، می‎توان خطوط اصلی رشد و توسعة اقتصادی را، رابطه‎ای دو سویه از سرمایة انسانی دانست. به‎عبارت دیگر، می‎توان عنوان کرد که نیروی انسانی هم وسیله و هم هدف رشد اقتصادی است. در مطالعات مربوط به نقش سرمایة انسانی در رشد اقتصادی، تأکید اصلی بر روی سرمایة آموزش بوده و نقش سرمایة سلامت، به‎صورت جدی مورد بررسی قرار نگرفته است. مطالعة حاضر، در پی بررسی رابطة هزینه‎های بهداشت و سلامت (HCE) دولت با تولید ناخالص داخلی کشور(GDP) و تولید سرانة (Y) است. برای این این منظور، شاخص سلامت، با استفاده از هزینه‎های بهداشتی در مدل رشد نئوکلاسیک، وارد و به کمی‎سازی این رابطه پرداخته شد. نتایج تخمینی که با استفاده از داده‎های سری زمانی مربوط به سال‎های 83-1338 برآورد شد، حاکی از تأثیر مثبت و معنی‎دار هزینه‎های بهداشتی دولت بر رشد اقتصادی است. طبقه‎بندی JEL: H51; H52; O40