بررسی اثرات تحریک های الکتریکی در التیام جراحات تاندون آشیل در خرگوش

هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات تحریک‌های الکتریکی در التیام تاندون آشیل در خرگوش بود که با انتخاب 10‌ سر خرگوش به ظاهر سالم از نژاد نیوزیلندی جنس نر با سن 6‌ ماه و وزن 8/0‌ ±6/3‌ کیلوگرم انجام شد. تمام خرگوش‌ها با استفاده از ترکیب گزیلازین کتامین هیدروکلراید آسه پرومازین و دیازپام بیهوش شدند. میزان 2 سانتیمتر از وسط تاندون آشیل راست با تیغه اسکالپل تمام قطر تخریش گردید و سپس این خرگوش‌ها به دو گروه 5‌ تایی گروه کنترلI و گروه درمان ‌ با تحریک‌های الکتریکی II تقسیم شدند. تحریک‌های الکتریکی در روز 3‌ بعداز تخریش با فرکانس 70‌هرتز و شدت 1‌ وات بر سانتیمتر مربع (1/1‌ میلی‌آمپر) برای 10 دقیقه به مدت 15‌ روز قرار گرفتند. دو الکترودهای سطحی مثبت با پوشش نمدی خیس شده در قسمت فوقانی تاندون و دو الکترود منفی با پوشش نمدی خیس شده در پایین تاندون با نوارچسب فیکس گردید. بعداز 30‌روز نمونه بافتی از محل تخریش جهت ارزیابی تغییرات هیستومورفولوژیکی تهیه شد و با هماتوکسلین وائوسین رنگ‌آمیزی شد. نتایج به دست آمده التیام بهتری در مقایسه با کنترل در تاندون درمان شده نشان داد. در این تاندون حداقل واکنش آماسی مشاهده گردید. قرار گرفتند موازی فیبرهای کلاژن با حداقل سلول نشان دهنده مرحله پیشرفته التیامی در تاندون درمان شده در مقایسه با تاندون گروه کنترل بود.تحریک‌های الکتریکی در مدت دو هفته اثرات مثبت و مؤثری در تسریع التیام تاندون آشیل با دربرداشتن حداقل سلول‌های التهابی و آرایش منظم و موازی دسجات فیبرهای کلاژن در تاندون‌های درمان شده به همراه داشت.مجله‌ تحقیقات دامپزشکی،1386، دوره 62،شماره 2،25‌-21.