بررسی اثرات بیومکانیکال طویل کردن مندیبل توسط کشش تدریجی کال استخوانی با استفاده از مدل کامپیوتری FEM

زمینه: مندیبل انسان دارای شکل منحصر به فرد سه بعدی است که از بالا توسط حفرات گلنوئید محصور شده است. به این ترتیب، یش‌بینی میزان و نحوه جابجایی سگمنت‌هاس استخوانی، در طی فرآیند دیستراکشن یکطرفه به سادگی میسر نمی‌باشد. هدف: با توجه به اهمیت این موضوع و برای جلوگیری از عوارضی که گریبانگیر بیماران نیازمند دیستراکشن یکطرفه مندیبل می‌باشد به انجام تحقیقی جامع در این زمینه نیاز احساس می‌شد.مواد و روش‌ها br> در این تحقیق، پس از بازسازی یک مدل سه بعدی مندیبل انسانی توسط کامپیوتر با روشFEM ،3 برش یکطرفه در سمت راست این مدل ایجاد گردید. برش اول برشی مایل از خلف مولر سوم تا زاویه گونیال و دو برش دیگر با اختلاف 45 درجه نسبت به برش اول و یا مبدا خلف مولر سوم به صورت افقی و عمودی ترسیم شدند و سپس در هر کدام از برش‌های فوق، پین‌های دیستراکتور با زوایای 30، 60 و 90 درجه نسبت به خط استئوتومی قرار گرفتند و اجزای دیستراکتور به میزان 15 و 30 میلی‌متر باز شدند.یافته‌ها: نتایج این تحقیق نشان دادند که بیشترین میزان جابجایی کلی Pog در برش عمودی با زاویه 90 درجه و کمترین میزان جابجائی کلی Pog در برش افقی با زاویه 90 درجه مشاهده می‌شود. از طرفی Pog در تمام برشهای مورد مطالعه به جز برش افقی با زاویه 90 درجه به سمت بالا جابجا شد. در برشهای عمودی با تغییر زاویه برش از 90 درجه به 60 درجه و 30 درجه میزان جابجائی Pog در تمام محورها کاهش یافت ولی در برشهای مایل و افقی با تغییر زوایای برش از 90 درجه به 60 درجه و 30 درجه میزان جابجائی Pog در تمام محورها افزایش یافت.نتیجه‌گیری: با انجام این تحقیق الگوی مناسبی جهت درمان فراهم گردیده است در طراحی درمان برای دیستراکشن استوئوژنز فک پایین قواعد بیومکانیکال را لحاظ نمود.