بررسی اتیولوژی و مورتالیتی بیمارانی که تحت عمل پریکاردیال ویندو قرار گرفته‎اند‎‎‎‎

مقدمه پریکاردیال افیوژن عبارت است از تجمع مایع بیش از حد طبیعی در فضای پریکاردی که حالت پاتولوژیک می‎باشد و باعث بروز اختلال کارکرد قلبی و گاهاً مرگ بیمار می‎شود. این مطالعه با هدف بررسی اتیولوژی و مورتالیتی بیماران که تحت عمل پریکاردیال ویندو قرار گرفتند، انجام شده است. روش کار مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی گذشته نگر است. تمام بیمارانی که در بین سال‎های ‎‎‎‎13۹۲ تا 13۹۶ به علت تامپوناد به بخش جراحی قلب باز در بیمارستان قائم معرفی شده بودند، بررسی شدند. کلیه بیماران توسط سرویس کاردیولوژی حداقل یک اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک شده‎اند‎‎‎‎، این بیماران وارد مطالعه شدند. پس از تکمیـل فـرم هـای مخصـوص اطلاعات و متغیـرهای مــورد نظـر در ایـن تحقیــق تحت نرم افزار SPSS مـورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. مقـدار P-value معنی دار آماری، 05/0 در نظـر گرفتـه شـده است. نتایج از 100 بیمار مورد بررسی 45 نفر زن و 55 نفر مرد بودند. میانگین سنی بیماران 57 سال بود. اتیولوژی‎های شایع شامل عفونت‎های ‎‎‎‎ویرال (25%)، بیماری سل (10%)، بدخیمی‎ها ‎‎‎(6%)، بیماری مزمن کلیه (4%)، بیماری‎های ‎‎‎‎بافت همبند (4%)، بیماری مزمن کبدی (3%) و سابقه جراحی قلب باز (3%) به دست آمد. در 45% موارد اتیولوژی خاصی مشاهده نشد. میزان مورتالیتی بعد از عمل 2% بوده است. نتیجه­گیری پریکاردیال افیوژن و تامپوناد می‎‎‎‎تواند تهدیدکننده حیات باشد، ولی اقدام به موقع درمانی و مداخله جراحی و همچنین اداره مناسب حین عمل می‎‎‎‎تواند به حفظ حیات بیماران کمک موثری کند و مورتالیتی ییماران کاهش یابد.