بررسی ابعاد پداگوژیک دانشگاه های مجازی شهر تهران

در نظام­های آموزشی مجازی انتخاب رویکرد مناسب و اثربخش در کیفیت تجربه یادگیری مجازی مستلزم شناخت و به کارگیری ابعاد پداگوژیک است. از این رو هدف پژوهش حاضر، بررسی ابعاد پداگوژیک دانشگاه­های مجازی شهر تهران می‌باشد. روش پژوهش کمی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه اعضای هیأت علمی دانشگاه­های مجازی شهر تهران که در سال تحصیلی 94-1393 مشغول خدمت بودند، می‌باشد که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه­ای 240 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده­ها پرسشنامه محقق ساخته ای بود که محقق پس از استخراج ابعاد پداگوژیک دانشگاه­های مجازی آن را در 39 گویه بسته پاسخ بر اساس طیف 5 درجه­ای لیکرت از کاملاً موافق تا کاملاً مخالف تدوین کرده است. برای تعیین صحت روایی این ابزار از نظرات متخصصین و خبرگان در این زمینه استفاده گردید. و برای اطمینان از پایایی پرسشنامه از فرمول ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است، که نتایج بدست آمده برای ابعاد انعطاف‌پذیری 0.54، ابزارهای برقراری ارتباط 0.62، رویکردهای تدریس و یادگیری 0.69، مدیریت برنامه­ها و منابع 0.85، رویکردهای ارزشیابی 0.72، نمادهای دانشگاهی 0.76 و فرهنگ دانشگاهی 0.63، و در کل 0.79 گزارش شده است. برای تحلیل داه­ها دو بخش آمار توصیفی و استنباطی به کار گرفته شده است. در قسمت آمار توصیفی از آماره­هایی از قبیل میانگین، انحراف استاندارد و فراوانی و در سطح آمار استنباطی از آزمون T تک نمونه برای پاسخ به سؤالات پژوهش استفاده شده است. و در نهایت برای توصیف و تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزاز SPSS 22 استفاده گردید. طبق یافته­های تحقیق دو مؤلفه نماد دانشگاهی و فرهنگ دانشگاهی از میانگین حد وسط، میانگین کمتری دارند که نشان می‌دهد وضعیت هر دو مؤلفه کمتر از حد وسط است. بقیه مؤلفه‌ها با سطح معناداری بزرگ‌تر از 0.05 تفاوت معناداری با میانگین حد وسط ندارند که نشان می‌دهد وضعیت آن‌ها در حد متوسط است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که وضع موجود ابعاد پداگوژیک دانشگاه­های مجازی با وضع مطلوب فاصله زیادی دارند.