بررسی آلودگی فلزات سنگیندر بافت های ماهیچه و آبشش خرچنگ روح (Ocypodesaratan) در سواحل جزر و مدی چابهار

فلزات سنگین به دلیل پایداری زیاد با تجمع دربافت آبزیان نظیر خرچنگ‏ها قابل انتقال به سطوح مختلف غذایی ودرنهایت به انسان می‏باشد. دراین مطالعه به منظورآگاهی ازسطوح فلزات سنگین دربافت آبشش وماهیچه خرچنگ روح (Ocypodesaratan)،نمونه‏برداری ازخرچنگ‏های موردنظردرسواحل چابهاردراسفندماه ۱۳۹۱ در ۵ ایستگاه اسکله شهیدبهشتی،اسکله تیس،پارک،جزیره خرچنگ واسکله پزم انجام وپس ازانتقال به آزمایشگاه وعملیات آماده‏سازی وهضم شیمیایی توسط اسیدنیتریک،میزان فلزات سنگین نمونه‏هاتوسط دستگاه اسپکتروفتومتری جذب اتمی (AAS) اندازه‏گیری گردید. نتایج نشان دادکه میانگین سطوح جیوه ،نیکل ،کروم، کبالت، سرب وکادمیوم دربافت آبشش نمونه‏های خرچنگ جمع‏آوری شده ازایستگاه‏های مختلف به ترتیب ۲۰/۰ ±۵۲/۱، ۱۳/۰ ±۹۹/۰، ۰۵/۰ ±۵۲/۰، ۰۳/۰ ±۲۵/۰، ۰۸/۰ ±۷۱/۰و ۰۴/۰ ±۲۹/۰قسمت در میلیون،ودربافت ماهیچه نیزبه ترتیب ۱۴/۰ ±۹۱/۰، ۰۱/۰ ±۱۲/۰، ۰۵/۰ ±۲۴/۰، ۰۱/۰ ±۰۶/۰، ۰۵/۰ ±۲۵/۰و ۰۳/۰ ±۰۷/۰قسمت در میلیون می‏باشد. مقایسه آماری میزان فلزات جیوه،نیکل وسرب دربافت آبشش نمونه‏های خرچنگ مربوط به ایستگاه‏های مختلف اختلاف معنی‏داری رانشان دادو فلزجیوه دربافت ماهیچه خرچنگ ا یستگاه‏های مختلف اختلاف معنی‏داری داشت (05/0>P). نتایج حاصله نشان دادکه میزان جیوه ونیکل دربافت ماهیچه نمونه‏های خرچنگ درمقایسه بااستانداردسازمان بهداشت جهانی (WHO)بالاترومیزان سرب وکادمیوم درمقایسه بااستانداردسازمان خواربارجهانی(FAO)،وزارت کشاورزی ـشیلات وغذای انگلستان (UKMAFF) انجمن بهداشت ملیوت حقیقات پزشکی استرالیا(NHMRC)،ومدیریت غذاوداروی آمریکا (US FDA)،کمتربود.