بررسی آزمایشگاهی تأثیر آهک در روند خود ترمیمی و واگرایی خاک‌های رسی (مطالعه موردی: سد گردیان)

لایه‌های رسی متراکم از متداول ترین لایه‌های نفوذ ناپذیر به شمار می روند . واگرایی و ترک خوردگی لایه‌های رسی از جمله عواملی هستند که کارایی خاک رس را کاهش و ضرورت تثبیت خاک رس را اجتناب ناپذیر می نماید. خاصیت ترمیمی خاک رس و اهمیت خودترمیمی ترکها در لایه‌های رسی به عنوان یکی از شاخص‌ها و ویژگی‌های مثبت رس در چند سال اخیر مورد توجه محقیقن بوده است. در این تحقیق عملکرد خودترمیمی و واگرایی لایه‌های رسی در اثر افزودن آهک بر روی خاک رس مصالح قرضه گرگر در سد گردیان مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفته است بدین منظوربرای دو نمونه خاک (S2 و S3) واگرا (ND3 و ND4) با افزودن آهک ساختمانی به میزان 25/0، 5/0، 1 و 2 درصد و انجام آزمایشات هیدرومتری مضاعف، حدود اتربرگ و پین هول روند واگرایی و خودترمیمی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله نشان دادکه با افزودن 1درصد آهک به خاک رس، دامنه خمیری افزایش یافته و دبی خروجی آزمایش پین هول برای هر دو نمونه 28 درصد و قطر نهایی نمونه برای هر دو خاک 67 درصد کاهش پیدا کرده که این حاکی از بهبود روند خودترمیمی وکاهش واگرایی و تبدیل شدن به خاک غیرواگرا (ND1) می‌باشد. همچنین نتایج نشان داد که آزمایش پین هول نتایج قابل اطمینان و دقت بیشتری نسبت به سایرآزمایشات در تعیین واگرایی خاک دارد.