برآورد دمای سطوح فیزیکی مختلف با استفاده از مدل موازنه انرژی به منظور توسعه پایدار محیط زیست شهری (مطالعه موردی: ایستگاه هواشناسی ژئوفیزیک تهران)

شهرها به دلیل ساختار ویژه، مواد و مصالح متفاوت و توسعه عمودی از موازنه انرژی متفاوتی نسبت به نواحی طبیعی برخوردار می‌باشند. این مناطق دارای شرایط خرداقلیمی متفاوتی هستند که در بیشتر مواقع مشکلات زیست محیطی متعددی برای توسعه پایدار محیط زیست شهری به ارمغان می‌آورد. در این پژوهش به منظور برآورد شرایط دمایی در ارتباط با توسعه پایدار محیط زیست شهری، دمای سطوح فیزیکی مختلف پرکاربرد در مناطق شهری شامل آسفالت، سیمان، سنگ، خاک، آب و چمن توسط سه دستگاه داده نگار دوکاناله مدل LUFFT OPUS200/300 نصب شده در محوطه ایستگاه هواشناسی ژئوفیزیک تهران در طی بازه زمانی 2012-2013 اندازه‌گیری شد. سپس در مقیاس زمانی روزانه، با استفاده از مدل موازنه انرژی دمای این سطوح در 4 ماه (اکتبر، ژانویه، آوریل و جولای) از دوره آماری مورد مطالعه برآورد و با دماهای اندازه‌گیری شده مقایسه شده و دقت این مدل در تخمین دمای سطوح بر مبنای ویژگی‌های فیزیکی و حرارتی آنها مورد آزمون قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، حداکثر دمای روزانه به ثبت رسیده در روز بیست و پنجم ماه جولای 2013 و در سطح آسفالت با مقدار 2/43 درجه سلسیوس بوده در حالی که خنک ترین سطح در همین ماه سطح آب در سوم همین ماه با دمای 2/30 درجه سلسیوس بوده است. همچنین بر مبنای نتایج حاصل از مدل موازنه انرژی، متوسط اختلاف سالانه بین دمای واقعی و براورد شده برای سطوح آسفالت، سیمان، سنگ، خاک، آب و چمن به ترتیب برابر با 7/1، 5/1، 2، 5/1، 6/1 و 5/1 درجه سلسیوس بدست آمد. بررسی معناداری داده‌های دمای واقعی اندازه‌گیری شده از سطوح و دمای برآورد شده توسط مدل نشان داد که در اکثر ماه‌های سال و برای تمامی سطوح ضریب همبستگی و ضریب کارایی ناش-ساتکلیف یشتر از 80/0 و در سطح 95% معنادار است.