برآورد توزیع مکانی و زمانی تغذیه با استفاده از مدل توزیعی PRMS: مطالعه موردی دشت نیشابور

در این تحقیق، توزیع مکانی تغذیه ماهانه در دشت نیشابور توسط مدل PRMS برآورد گردید. بدین منظور در ابتدا حساسیت‌سنجی مدل PRMS نشان داد که مؤثرترین پارامترهای موثر بر بیلان در این منطقه، تبخیروتعرق، جریان ترجیحی، رطوبت خاک و سطح مشارکت کننده در رواناب می‌باشند. پس از تحلیل حساسیت، واسنجی این مدل توسط نرم‌افزار PEST و با توجه به داده‌های رواناب ایستگاه‌های هیدرومتری و همچنین تبخیروتعرق واقعی (ETEns1.0) برای مدت هفت سال (1381-1388) انجام گرفت. صحت‌سنجی مدل PRMS برای مدت دو سال (1388-1390) صورت پذیرفت. واسنجی مدل بر اساس دو مؤلفه اصلی بیلان، سبب افزایش اطمینان از مقادیر تغذیه به‌دست آمده توسط مدل PRMS گردید. نتایج نشان داد تبخیر و تعرق که 87% از مجموع بارش و آبیاری را شامل می‌شد، مهمترین مؤلفه بیلان در منطقه می‌باشد و پس از آن، تغذیه با اختصاص 5/12% از حجم کلی بارندگی و آبیاری، قرار دارد. مدل‌سازی PRMS نشان می‌دهد که تغذیه آبخوان دشت نیشابور به‌طور متوسط سالانه 295 میلیون مترمکعب بوده که عمدتاً مربوط به مناطق کوهپایه‌ای و اراضی فاریاب می‌باشد. این مقدار تغذیه از آبان تا اردیبهشت ماه اتفاق می‌افتد و در ماه‌های گرم سال به علت بالا بودن میزان تبخیر و تعرق و کمبود رطوبت ناحیه ریشه، تغذیه ناچیز است.