بازخوردهای تصحیحی و پاسخ به آن‏ها در کلاس‏ های فارسی‏ آموزانِ خارجی

طبق نظر بسیاری از محققین، بازخوردهای تصحیحیِ شفاهی در تسهیل و تسریعِ فرایند یادگیری زبانِ‌ دوم‌ نقش مهمی دارند و بررسی آن‌ها نیز به لحاظ این‌ که از نوع پژوهش‌های غیررسمی (تحقیقات درون­کلاسی) محسوب می‌شوند بسیار حائز اهمیت می­باشد؛ همچنین، به دلیل میدانی بودن و نزدیک بودنِ مشاهده‌گر به محیط واقعی آموزش، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار هستند. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر، شناسایی انواع خطاهای زبان‌آموزان، انواع بازخوردهای مدرسان به خطاها و پاسخ‌های فوری زبان‏آموزان به آن بازخوردها و نیز تعیین بیشترین و کمترین بسامد آن‌ها در کلاس‌های آموزش زبان فارسی به عنوان زبان دوم براساس الگوی لیستر و رانتا (1997) می‌باشد. به این منظور، پنج کلاس فارسی‌آموزی در سطوح مقدماتی، میانی و پیشرفته و نیز شرکت‌کننده‌هایی متشکل از 5 مدرس ایرانیِ زبان فارسی و 57 فارسی‌آموز با ملیت‌های مختلف از طریق نمونه‌گیری احتمالی از نوع طبقه‌ای انتخاب شدند. در این پژوهش، 3420 دقیقه مشاهده‌ی کلاسی صورت گرفت که پس از متناسب­سازی داده­ها،1620 دقیقه از آن‌ها به متن نوشتاری تبدیل شد. سپس انواع بازخوردهای مدرسان، انواع خطاهای فارسی‏آموزان و نیز، انواع پاسخ‏های فوری آن‏ها به بازخورد‏ها مشخص، و از نرم‌افزارهای رایانه‌ای مخصوصی برای تحلیل داده‌ها و طراحی «نمودار گردشیِ توالی اصلاح خطا» استفاده‌ شد. پس از بررسی داده‌ها، معلوم شد که این پژوهش، از لحاظ بیشترین نوع بازخورد ارائه شده، یعنی «تصحیح غیرصریح» و نیز بیشترین پاسخ‌دهی فارسی‌آموزان به نوع بازخورد، یعنی بازخورد «فراخوانی»، با پژوهش لیستر و رانتا (1997) همسو بوده، اما در مورد کم‌بسامدترین بازخورد و نیز کم‌بسامدترین پاسخِ آنیِ زبان‌آموز به بازخوردِ مدرس، با پژوهش لیستر و رانتا (1997) همسو نبوده ‌است