اولویت‌بندی مکانی پروژه های راهبردی بومی‌سازی نوزایی شهری در محله شهید هاشمی‌نژاد مشهد

مقدمه: عدم توفیق در حفاظت و بازآفرینی محدوده‌های ناکارآمد شهری، غالباً برخاسته از نارضایتی و انفعال مردم نسبت به نسخه‌های تقلیدی و غیربومی ملاک عمل مدیریت شهری، جهت نوسازی است. به نظر می‌رسد تحقق‌پذیری پروژه‌های نوزایی شهری، مستلزم تعریف پروژه‌هایی برخاسته از انتظارات و توقعات مردم در مکان‌های محرک توسعه و اجرای آن‌ها در یک دوره زمانی معین، خواهد بود. اهداف: به جهت بومی‌سازی رهیافت نوزایی شهر­ محله شهید هاشمی‌نژاد واقع در محدوده مرکزی و در مجاورت حرم مطهر امام رضا (ع) که امروزه به لحاظ کالبدی و کارکردی بیش ‌از پیش به فرسودگی گراییده، به‌عنوان نمونه مورد بررسی قرارگرفت. مواد و روش‌ها:  این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- تحلیلی است. گردآوری داده‌ها از روش اطلاعات کتابخانه‌ای و میدانی با ابزار مصاحبه است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از مدل‌های سوات، تحلیل سلسله مراتبی و ماتریس ارزیابی اولویت‌های راهبردی استفاده شده است. براین اساس، در گام نخست ضمن معرفی و اولویت‌بندی معیارها و شاخص‌های مؤثر بومی‌سازی رویکرد نوزایی شهری که در دو مرحله نظرسنجی (مشتمل بر 15 نفر متخصصین و کارشناسان خبره و سپس 380 نفر از ساکنین، مجاورین و کسبه) استحصال گردیده‌اند. به تعریف جایگاه استراتژیک طرح و اولویت‌های راهبردی موثر در افزایش رضایت‌مندی ساکنین از فرآیند نوزایی محله مذکور می‌پردازد. سپس در جهت تبیین یافته‌های تحقیق مبتنی بر استحصال شاخص‌های بومی‌سازی نوزایی شهری برای محله فوق، دوازده سایت مطلوب به‌عنوان مکان‌های محرک توسعه با استفاده از ساختار تحلیل سلسله مراتبی مورد ارزیابی قرار گرفت و در راستای اولویت‌بندی پروژه‌های پیشنهادی، متناسب با راهبردهای بومی‌سازی رویکرد نوزایی، شش پروژه راهبردی در نظر گرفته شد. نتیجه گیری: ﺩﺭ نهایت، ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﺎﺗﺮیس ﺍﺭﺯیاﺑﯽ اولویت ﻣﮑﺎﻥ-ﭘﺮﻭﮊﻩ، پروژه های تعریف شده بر اولویت های مکانی منطبق شد و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺑﺎ ﺍﻓﻖ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺪﺕ، ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﻫﺎﯼ ﺭﺍﻫﺒﺮﺩﯼ ﻣﺤﺮﮎ ﺑﻮﻣﯽ ﺳﺎﺯﯼ نوزایی ﻣﺤﻠﻪ ﺷﻬﯿﺪ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﻧﮋﺍﺩ ارائه ﮔﺮﺩید. نتایج حاکی از آن است که ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ های تدوین شده شامل: تملک، توافق، تزریق سرمایه، احداث و بهره برداری،ﺩﺭ ﺍﻓﺰایش ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺭﺿﺎیتمندی ﻭ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ پذیری ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﻧﻘﺶ ﺑﻪ ﺳﺰﺍیی ایفا می نماید.