اولویت‌بندی بخش‌های اقتصادی استان خراسان‌جنوبی با استفاده از فرایند تحلیل سلسله‌مراتبی (AHP)

استان خراسان‌جنوبی جزو استان‌هایی است که علیرغم دارا بودن قابلیت‌ها و پتانسیل‌های گوناگون و به‌رغم اجرای سیاست‌های توسعه‌ای مختلف هنوز دچار توسعه‌نیافتگی در برخی ابعاد به‌ویژه در زمینه اقتصادی می‌باشد. عدم شناخت دقیق از بخش‌های اقتصادی اولویت‌دار استان و ظرفیت‌های رشد آنها موجب گردیده که سرمایه، امکانات، حمایت‌ها و سیاستگذاری‌های توسعه‌ای استان به‌درستی در بخش‌های واجد اولویت و دارای قابلیت رشد متمرکز نگردد که این موضوع موجب از دست رفتن فرصت‌های توسعه استان گردیده است. بنابراین، شناخت بخش مزیت‌دار استان برای تمرکز اقدامات حمایتی و مدیریت بهینه منابع اقتصادی و ارتقای کارایی اقتصادی جزو مهم‌ترین نیازهای استان جهت دستیابی به اهداف توسعه‌ای آن است. در این تحقیق با استفاده از مدل‌های تصمیم‌گیری چند‌معیاره (AHP) بخش‌های اقتصادی استان خراسان‌جنوبی از منظر پنج معیار کمی ارزش‌افزوده، بهره‌وری، مزیت‌نسبی، اشتغال و مصرف واسطه و پنج معیار کیفی که عبارتند از نقش بخش موردنظر در فضای مطلوب کسب‌وکار، توسعه بخش تعاون و ارتقای سهم آن در اقتصاد، تأمین امنیت پایدار، بهره‌گیری از موقعیت جغرافیایی‌ـ‌‌اقلیمی و منطقه‌ای استان و ایجاد و توسعه زنجیره تولید ارزش اولویت‌بندی گردیدند. جامعه آماری شامل تمام مدیران و کارشناسان اقتصادی استان، خبرگان و اساتید دانشگاهی، فعالان و کارآفرینان بخش‌های اقتصادی استان می‌باشند که با توجه به آمارهای موجود حجم تقریبی آن مشخص است و با استفاده از جدول مورگان 180 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب گردیدند. نتایج تحقیق نشان می‌دهد بخش کشاورزی حائز اولویت بیشتری از نظر معیارهای مورد بررسی می‌باشد و بخش‌های صنعت و خدمات‌و‌بازرگانی در رتبه‌های بعد قرار دارند. همچنین از میان معیارهای مورد بررسی، سه معیار فضای مطلوب کسب‌و‌کار، میزان اشتغال و تأمین امنیت پایدار بیشترین نقش را در دستیابی به هدف پژوهش دارا می‌باشند.