انقلاب‌های بزرگ و چالش دیپلماسی

مطالعات تطبیقی اندکی در مورد ویژگی­های رفتاری انقلاب‌های بزرگ در حوزه دیپلماسی و سیاست خارجی صورت گرفته است. این انقلاب‌ها که پدیده‌هایی بشدت کمیاب و نادر هستند، گرایشات و کنش­های انتقادی خاصی را در ارتباط با نظام بین­المللی و قواعد حاکم بر رفتار خارجی دولت­ها در پیش می­گیرند که از نگرش­ها و مبانی اعتقادی یا ایدئولوژیک آن‌ها سرچشمه می­گیرند. در این میان، دیپلماسی و نرم‌ها و قواعد دیپلماتیک موجود، از سوی رژیم‌های برخاسته از انقلاب‌های بزرگ به چالش کشیده می‌شوند و رفتارها و کنش­هایی خلاف عرف دیپلماتیک بعمل می­آورند. پژوهش حاضر با هدف واکاوی چگونگی این جهت­گیری­ها و اقدامات و درتلاش برای کشف مکانیسم این رفتارها، در صدد برآمده تا شباهت­ها و همسانی­هایی را در کنش­های انقلاب‌های بزرگ در به چالش کشیدن نرم‌های دیپلماتیک در عرصه خارجی و ساختارهای دستگاه دیپلماسی آن‌ها در بعد داخلی کشف و استنتاج نماید. یافته­های این پژوهش نشان می­دهند که همه انقلاب‌های بزرگ در به چالش کشیدن قواعد و نرم‌های دیپلماتیک موجود و تجدید ساختار دستگاه سیاست خارجی و دیپلماسی خود، رفتارهای نسبتا مشابهی را از خود بروز داده­اند. در واقع، رژیم‌های برخاسته از انقلاب‌های بزرگ، آشکارا به اعلام دیدگاه­ها و اهداف خود در خصوص ایجاد تحولاتی اساسی در مبانی و اصول و رفتار سیاست خارجی خود می­پردازند و گسست کامل خود از سیاست­ها و رفتار خارجی رژیم سابق را خاطر نشان می­سازند.