انسان، امنیت پایدار در اومانیسم و مکتب امام خمینی

حفظ ذات و دست­یابی به امنیت، و آرامش از میل­های اساسی در انسان است. نظریه­های امنیت بر اساس نوع جهان­بینی شکل می­گیرد. نظریه­های امنیت در غرب بر پایه نوع جهان­بینی برخاسته از رنسانس بنا شده که نگاهی مادی است. در این بینش، انسان حیوانی تکامل­یافته از نسل میمون است با خواسته­های حیوانی و در جهانی زندگی می­کند که در آن تنازع بقا حاکم است و انسان گرگ انسان است. بنابراین، ناامنی و تهدید در آن دائمی است و باید حداکثر قدرت را داشته باشد تا بتواند تهدیدهای انسانی را از خود دور کند. اما امنیت از نگاه امام خمینی بر اساس آموزه­های اسلامی شکل می­گیرد. انسان موجودی ابدی است و دارای فطرتی پاک و عدالت­طلب، نوع­دوست و خداجو که به­دنبال کمال مطلق است. امنیت دنیا و آخرت هم­زمان دیده می­شود و ریشه دست­یابی به آن، ایمان به خدا و اتکال به او است. افراد جامعه در پی خودالهی­کردن­اند، و اداره جامعه به دست رهبران الهیِ مسئول در مقابل مردم و دین صورت می­گیرد و ترویج فرهنگ ایثار و حضور مردم در صحنه بر این مبنا است. این مقاله به روش کتاب­خانه­ای و با تحلیل محتوا و تطبیق دو نظریه، ضمن بیان موضوع، نظریه مختار را می­پروراند.