اندازه‌گیری خط کفایت شرعی و بررسی تأثیر شئون بر مقدار آن (مطالعه موردی استان قم)

یک بحث اساسی در جوامع دینی و اسلامی، تحلیل خط کفایت یا به نحوی خط فقر شرعی و به ویژه اندازه‌گیری آن است. موضوع تأثیر شئون خط فقر شرعی نیز مقوله‌ای مرتبط با کفایت شرعی است. این مقاله به کنکاشی در این ارتباط می‌پردازد. مطالعه موردی این پژوهش بر استان قم متمرکز است. این نوشته اساساً با رویکردی تحلیلی و مبتنی بر مستندات کتابخانه‌ای به پیش می‌رود. ضمن پیشبرد پژوهش بر مبنای استدلال شرعی و منطقی، هدف و تلاش نویسندگان این پژوهش این بوده که امکان‌سنجی کنند آیا می‌شود یک مفهوم ذهنی را به یک تجربه عملی مرتبط سازند یا خیر. پس بخش تجربی خود را براساس کار میدانی محدود در استان قم وکاربرد داده‌های مرکز آمار و برازش مدل‌های اقتصادسنجی سامان‌دهی کرده است. بر مبنای یافته‌های این مقاله و با فرض پذیرش محدودیت‌های آماری، کفایت شرعی قابل اندازه‌گیری است و می‌توان نوعی خط کفایت را در مورد آن اندازه‌گیری کرد. دیگر آنکه شئونات گوناگون بر خط کفایت شرعی اثرگذار است. سرانجام و با فرض ثبات شرایط دیگر، رفتار اهالی استان قم زمینه ترسیم نوعی خط کفایت را فراهم می‌آورد که می‌تواند زمینه مناسبی برای محاسبه خط کفایت شرعی برای دیگر استان‌های کشور گردد. این پژوهش همچنین زمینه  انجام اولین مطالعات اندازه‌گیری خط فقر به روش SPL را در ایران فراهم می‌آورد.