امکان‌سنجی توسعه اکوتوریسم در روستا‌های کوهستانی شهرستان علی‌آباد کتول

اکوتوریسم پدیده‌ای نسبتاً تازه در صنعت گردشگری است که تنها بخشی از کل این صنعت را تشکیل می‌دهد. این شکل از گردشگری فعالیت‌های فراغتی انسان را عمدتاً در طبیعت امکان‌پذیر می‌سازد و موجب افزایش و قدردانی عمیق‌تر آنان از طبیعت می‌شود. آنچه که در اکوتوریسم اهمیت فراوان دارد بحث پایداری است زیرا بدون برنامه‌ریزی دقیق و عدم توجه به توانایی‌های منطقه باعث آسیب رساندن به محیط و منطقه می‌شود. از این رو هدف مطالعه حاضر، امکان‌سنجی توسعه اکوتوریسم در روستا-های کوهستانی شهرستان علی‌آبادکتول می‌باشد که این پژوهش از نظر هدف کاربردی و بر پایه روش توصیفی – پیمایشی استوار است. اطلاعات مورد نیاز در این مطالعه با توجه به نوع روش‌های بررسی به دو صورت مصور (نقشه) و پرسشنامه‌ای جمع‌آوری شده که جامعه آماری در بخش پرسشنامه‌ای، کلیه افراد بومی (سرپرست خانوار) و اکوتوریسم‌ها در این منطقه می‌باشد که حجم جامعه آماری با استفاده از روش کوکران 351 نفر تعیین و اطلاعات میدانی توسط پرسشنامه استاندارد انجام گرفته است. نتایج بدست آمده با استفاده از تحلیل سلسله مراتب فازی و آزمون آماری ویل‌کاکسون نشان دهنده این است که در بخش تحلیل سلسله مراتبی فازی شش معیار مؤثر در مکان‌یابی مؤثر در ایجاد فضا‌های مناسب جهت توسعه زیرساخت‌های اکوتوریسم مورد استفاده قرار گرفته که پس از ارزیابی دقیق منطقه به سه بخش مساعد، نیمه‌مساعد و نامساعد تقسیم شده که بیشتر منطقه مورد نظر در بخش مساعد و نیمه‌مساعد واقع گردیده است. در بخش تحلیل‌های مربوط به آزمون آماری (ویل‌کاکسون) که برای سنجش میزان اثرگذاری اکوتوریسم در تغییرات منطقه استفاده شده در اکثریت زیر معیار‌ها نشان دهنده رابطه معناداری است که این خود حاکی از تأثیر روشن از اکوتوریسم بر ناحیه مورد مطالعه می‌باشد.