الگوی پراکنش مکانی و میزان خشکه‌دارهای قطور در جنگل‌های طبیعی مدیریت شده و مدیریت نشده منطقه خیرودکنار نوشهر

اهمیت بوم­شناسی خشکه­دارها موجب شده تا جمع­آوری اطلاعات مربوط به آنها به طور روزافزون گسترش یابد و در طرح­های مدیریتی مورد توجه قرار گیرند. با توجه به نقش کلیدی خشکه­دارها در اکوسیستم جنگل، مطالعه حاضر به بررسی برخی از مهمترین خصوصیات خشکه­دارها از جمله میزان، حجم و الگوی پراکنش مکانی در یک جنگل طبیعی با غالبیت راش می­پردازد. بدین منظور دو منطقه مدیریت شده و مدیریت نشده از سری گرازبن جنگل آموزشی- پژوهشی خیرود کنار نوشهر به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب و آماربرداری صددرصد از خشکه­دارها انجام شد. به طوری که گونه، قطر برابر سینه و ارتفاع خشکه­دارهای سرپا و در خصوص خشکه­دارهای افتاده نیز گونه درختی، قطر میانی و طول آنها ثبت و اندازه­گیری شد. همچنین به منظور تعیین الگوی مکانی خشکه­دارها، موقعیت هر یک از خشکه­دارها با روش فاصله-آزیموت و با استفاده از فاصله­یاب لیزری به­دست آمد، سپس با توابع تک متغیره آماره اورینگ (O-ring) بررسی شد. نتایج نشان داد که فراوانی خشکه­دارها در منطقه مدیریت شده بیشتر از منطقه مدیریت نشده بود، در حالی که حجم خشکه­دارها در منطقه مدیریت نشده بیشتر می­باشد. بیشترین تعداد در هکتار خشکه­دارها در منطقه مدیریت شده و در طبقه کم قطر بوده و بیشترین حجم خشکه­دارها مربوط به منطقه مدیریت نشده و در طبقه قطور و خیلی قطور می­باشد. آماره اورینگ نشان داد که الگوی پراکنش کل خشکه­دارها در منطقه مدیریت شده و مدیریت نشده تصادفی است. با توجه به نتایج پژوهش می­توان بیان نمود که آشفتگی در منطقه مورد بررسی در مقیاس کوچک صورت گرفته است. میزان خشکه­دار به ویژه در منطقه مدیریت شده از شرایط مطلوبی برخوردار نبوده و افزایش آن از جمله الزاماتی است که با توجه به آشفتگی و الگوی ساختار باید مدنظر قرار گیرد.