الگوی علّی خود ناتوان‌سازی تحصیلی در دانشجویان

زمینه و اهداف: هدف پژوهش حاضر آزمون متغیرهای مرتبط با خود ناتوان‌سازی تحصیلی در بین دانشجویان بود. روش بررسی: جهت انجام پژوهش 305 نفر از دانشجویان (پسر 142، دختر 163)، با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای این تحقیق مقیاس ترس از ارزیابی منفی؛ پرسشنامه جهت‌گیری اهداف پیشرفت گرایش مدار، پرسشنامه جهت‌گیری اهداف پیشرفت اجتناب مدار، مقیاس ارزیابی هیجان پیشرفت تحصیلی، مقیاس تعهد تحصیلی، مقیاس فرسودگی تحصیلی، پرسشنامه خود ناتوان‌سازی تحصیلی بودند. به‌منظور آزمون الگوی روابط علی خود ناتوان‌سازی تحصیلی از روش مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار لیزرل نسخه 8 استفاده شد. یافته‌ها: شاخص‌های پردازش الگوهای مفروض حاکی از آن بود که الگوی پیش‌بینی نشانگرهای مثبت بهزیستی از طریق ترس از ارزیابی منفی، اهداف پیشرفت، خود ناتوان‌سازی تحصیلی و هیجانات پیشرفت مثبت، و هیجانات پیشرفت منفی و الگوی پیش‌بینی نشانگرهای منفی بهزیستی دانشگاه از طریق ترس از ارزیابی منفی، اهداف پیشرفت، خود ناتوان‌سازی تحصیلی و هیجانات پیشرفت مثبت، با داده‌ها برازش قابل قبولی داشتند. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد مدل علی پیشنهادی روابط ساختاری خود ناتوان‌سازی تحصیلی توانایی لازم برای پیش‌بینی خود ناتوان‌سازی تحصیلی در بین دانشجویان را دارد.