الگوی سبز شدن گاوپنبه (Abutilon theophrasti)، علف خرچنگ (Digitaria sanguinalis)، تاتوره (Datura stramonium) و تاجریزی (Solanum nigrum) در اعماق مختلف خاک

دانستن توانایی سبز شدن گونه­های علف هرز از اعماق مختلف خاک در راهکارهای مدیریتی علف های هرز به ویژه در سیستم­های مختلف خاک­ورزی اهمیت زیادی دارد. یک آزمایش گلخانه­ای به منظور مطالعه اثر عمق کاشت بر سبز شدن چهار گونه علف هرز گاوپنبه Abutilon theophrasti ، علف خرچنگ Digitaria sanguinalis ، تاتوره Datura stramonium و تاجریزی Solanum nigrum انجام شد. بذرهای هر گونه در گلدان در اعماق 0، 2، 4، 6، 8 و 10 سانتی متر در یک طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار کاشته شدند. نتایج نشان داد که عمق کاشت اثر متفاوتی بر توانایی سبز شدن گونه­های مختلف داشت اما در همه گونه­ها با افزایش عمق کاشت بذر سبز شدن روند کاهشی نشان داد. از بین 4 گونه علف­هرز مورد مطالعه تنها علف هرز گاوپنبه دارای رویش 7 درصدی از عمق10سانتی­متری بود. بر اساس برآورد پارامترهای برازش داده شده از معادله سه پارامتره سیگموئیدی پارامترX50  (عمق مورد نیاز برای رسیدن به کاهش 50 درصد رویش) در گونه­های علف هرز متفاوت بود. این عمق 31/7، 02/4، 44/5 و 40/5 سانتی متر به ترتیب برای گونه­های گاوپنبه، علف خرچنگ، تاتوره و تاجریزی بود. شخم عمیق که بتواند بذرهای گونه­های مورد مطالعه را تا عمق بیشتر از 6 سانتی متر دفن کند جهت مدیریت این علف های هرز امکان پذیر خواهد بود.