اطلاعات حسابداری و کارایی بازار سهام در سطح نیمه قوی

هدف این مقاله ارزیابی کارایی بازار سرمایه در سطح نیمه قوی از طریق بررسی رابطه بین افزایش و کاهش بازدهی سهام و اطلاعات صورت‌های مالی است. بدین منظور با استفاده از 66 مدل داده‏های ترکیبی لاجیت غلتان و متغیرهای حسابداری، کاهش و افزایش بازدهی هر شرکت در قالب یک مقدار(Pr ) برآورد و پرتفویی مصون (با سرمایه‌گذاری صفر) تشکیل شد. سهام شرکت‌ها با Pr معادل 0.6 و بالاتر در موقعیت خرید و 0.4 و پایین‌تر در موقعیت فروش لحاظ شد. بازدهی حاصل از پرتفوی مصون که جمع جبری دو گروه سهام مذکور است مبنای قضاوت در مورد کارایی بازار در سطح نیمه قوی است . نتایج حاصل از مدل‌های مذکور با سه معیار مختلف بازدهی بر روی نمونه‌ای متشکل از 58 شرکت پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران در دورۀ زمانی 1385 لغایت 1396 حاکی از امکان کسب بازده اضافی غیرقابل تبیین توسط اندازه و ریسک سیستماتیک و انحراف قیمت‏های بازار از ارزش‏های بنیادی است. لذا کارایی بازار سرمایه ایران در سطح نیمه قوی را نمی‌توان تائید کرد. هم‌چنین، در میان 17 نسبت حسابداری مورد استفاده برای پیش‌بینی جهت تغییرات بازدهی، نسبت‌های تغییر در جمع دارایی‌ها، هزینه مالی به فروش، تغییر در سود نقدی هر سهم، تغییر در نسبت فروش به جمع دارایی‌ها، سود ناخالص به فروش و سود قبل از مالیات بیشترین دفعات معناداری مدل‌های برازش شده را دارند.