اضطراب پژوهش و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی همدان

مقدمه: یکی از شایع­ترین اضطراب ­ها در آموزش عالی، اضطراب پژوهش است که آن احساس ترس و عدم اطمینان در رابطه با انجام پژوهش و خلق تولیدات علمی معتبر و اثرگذار می­باشد. هدف این پژوهش، بررسی میزان اضطراب پژوهش دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی همدان و عوامل مرتبط با آن بود. روش ­ها: این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری شامل 725 نفر (کلیه دانشجویان ارشد و دکترای تخصصی دانشگاه علوم پزشکی همدان 96-1394) بود که با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه کوکران، حجم نمونه مورد نیاز 252 نفر  بدست آمد که از این تعداد 193 پرسشنامه تکمیل شد. ابزار اصلی پرسشنامه محقق ساخته و روش نمونه‌گیری به شیوه تصادفی بود که داده ­ها پس از گردآوری و استخراج، با استفاده از نرم ­افزارهای آماری SPSS، Smart PLS و آزمون­ های آنالیز واریانس، t تک ­نمونه­ ای، کای دو و t مستقل تحلیل ‌گردید. یافته ­ها: نتایج نشان داد که میانگین اضطراب پژوهش دانشجویان (2/58) یعنی کم­تر از حد متوسط (3) است. از سوی دیگر، بین میانگین اضطراب پژوهش و مقطع تحصیلی تفاوت معنی ­دار آماری وجود داشت (0/05>p) بدین­ معنی که میانگین اضطراب پژوهش در بین دانشجویان کارشناسی ارشد به­ طور معنی ­داری بیشتر از دانشجویان دکتری بود. ابعاد دانش و مهارت­ های روش­ شناسی تحقیق 0/9 و سواد اطلاعاتی 0/86 ، بیشترین سهم را در ایجاد اضطراب پژوهش داشتند. نتیجه­ گیری: نتایج نشان داد که اکثر دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی همدان در فرآیند انجام پژوهش اضطراب ندارند. ضعف دانش و مهارت­ های روش­ شناسی تحقیق، موثرترین عامل ایجاد اضطراب پژوهش در دانشجویان بوده که سبب اثرات منفی بر عملکرد پژوهشی دانشجویان می ­شود. بنابراین توجه به عوامل به ­وجود آورنده آن از سوی مسئولین مربوطه را می ­طلبد.