اصلاح شیمیایی لیگنین: گامی به سمت سنتز پلی‌ال

در چند دهه گذشته، مقالات زیادی در ارتباط با توسعه لیگنین منتشر شده که بیشتر در باره اصلاح شیمیایی لیگنین بوده است. استفاده از لیگنین به‌طور مستقیم، اغلب به سنتز و تولید مواد کم ارزش منجر می‌شود. از این رو، اصلاح شیمیایی لیگنین، نه‌تنها موجب افزایش واکنش‌پذیری آن ‌شده، بلکه موجب پخش بهتر آن در مواد پلیمری می‌شود. ساختار شیمیایی لیگنین شامل واحدهای فنیل پروپان است که از سه ترکیب پیش‌ساز آروماتیکی و الکلی پاراکوماریل الکل، کانیفریل الکل و سیناپیل الکل ناشی می‌شود. لیگنین با دو روش استفاده می‌شود. در روش اول، لیگنین بدون اصلاح شیمیایی برای بهبود خواص مد نظر به ماتریس پلیمری افزوده می‌شود. اما در روش دوم، با اصلاح شیمیایی لیگنین و آماده‌سازی آن برای سنتز طیف گسترده‌ای از مواد پلیمری استفاده می‌شود. اصلاح شیمیایی لیگنین بارها برای اهداف مختلف مطالعه شده است. اصلاح لیگنین از راه واکنش با فرمالدهید، اپی‌کلروهیدرین، فنول، پروپیلن اکسید، پروپیلن کربنات، پلی‌اتیلن گلیکول و سنتز کوپلیمرهای بر پایه لیگنین از جمله واکنش‌هایی هستند که بحث و بررسی شده‌اند. با این حال، این مقاله به بحث در باره اصلاح شیمیایی لیگنین و استفاده از آن به‌عنوان منبع مونومر در فرایند پلیمرشدن، محدود شده است.