اسطورة شاهان پیشدادی در متون تاریخی فارسی

«اسطوره‌زدایی» به معنی تاریخی کردن و حقیقی جلوه دادن عناصر، پدیده‌ها و شخصیّت‌های اسطوره‌ای است. عنوان اسطوره‌زدایی برای نخستین بار دربارة تأویل متون دینی، به‌ویژه پیام مسیح مطرح شد. اسطوره‌زدایی را گاهی می‌توان در معنی دریافت باطن و مکنون نمادها دید و برخی اوقات اسطوره‌زدایی به معنی حذف داستان‌ها و حکایات اسطوره‌ای در متون دینی و غیردینی است و زمانی به معنی تاریخی جلوه دادن عناصر، پدیده‌ها و شخصیّت‌های اسطوره‌ای است. آنچه در این پژوهش به شیوة توصیفی‌ـ تحلیلی مورد واکاوی و بررسی قرار می‌گیرد، اسطوره‌زدایی در معنای واقعی جلوه دادن پدیده‌ها و شخصیّت‌های اسطوره‌ای است تا در نتیجه به اینپرسش پاسخ داده شود که آیا در تاریخ، از شاهان و پهلوانان پیشدادی اسطوره‌زدایی شده است یانه. برآیند تحقیق حاکی از آن است که با تأمّل در شخصیّت‌های اسطوره‌ای پیشدادیان در متون تاریخی به نیکی می‌توان دریافت که نویسندگان این گونه کتاب‌ها برای شخصیّت‌های اسطوره‌ای پیشدادیان، زمان و مکان جغرافیایی و نسب و برخی از ویژگی‌های تاریخی و... قائل شده‌اند که مغایر با برخی از خصوصیّات اسطوره‌ای آنهاست و از این رهگذر، از آنها صبغة اسطوره‌ای را زدوده‌اند.