استقرار چارچوب حقوقی پایدار مدیریت یکپارچه منابع آب در حوضه‌های آبریز ایران

در این مطالعه، فواید و محدودیت‌های اجرای رویکرد مدیریت یکپارچه منابع آب بر اساس قوانین و مقررات در ایران مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مدیریت یکپارچه منابع آب در سطح حوضه آبریز در ایران وجود ندارد، و به همین ترتیب چارچوب حقوقی متناسب با آن تدوین نشده است و تدوین آن با پیچیدگی‌های متعددی در نظام مدیریت آب در سطح ملی روبرو است. بر همین اساس، استقرار چنین رویکردی در ایران نادیده انگاشته شده است. این در حالی است که شاخص پایداری حوضه آبریز پایین بوده و شاخص کمبود آب در حوضه‌های آبریز بالا است. علاوه بر این، تخریب محیط‌زیست و منابع آب و خاک در حوضه‌های آبریز ثمره‌ای جز مهاجرت مردم از این مناطق به شهرها را در پی نداشته است. در این مطالعه، با در نظر گرفتن اصول استقرار مدیریت یکپارچه منابع آب در سطح حوضه‌های آبریز، پیش نویس و راه‌حل‌هایی برای اصلاح حقوق و قوانین مربوط به آب در سطوح حوضه آبریز پیشنهاد شده است. نتایج نشان داد که بهترین راه حل برای حل مسائل مربوط به مدیریت یکپارچه منابع آب افزایش تعاملات بین ذی نفعان و ابزارهای موجود در راستای دستیابی به راهبردی پایدار برای مدیریت یکپارچه منابع آب است.