استقرار مدیریت تغییر در دانشکده‌های پرستاری و مامایی: یک مطالعه کیفی

مقدمه: دانشکده‌های پرستاری و مامایی محیطی علمی است و حضور اعضای هیأت علمی به عنوان افرادی آگاه و مطلع، مدیران چنین مراکزی را ملزم به به‌کارگیری مدیریت تغییر می‌نماید تا براساس آن بتوانند تغییرات مورد نیاز را در چنین سازمان‌های آموزشی به اجرا گذارند زیرا که مدیریت تغییر یکی از مهم‌ترین مباحث علم مدیریت به شمار می‌رود و امروزه سازمان‌های آموزشی با آن مواجه هستند. لذا این پژوهش با هدف تبیین و شناسایی دیدگاه‌های موجود مدیران و اعضای هیأت علمی دانشکده‌های پرستاری و مامایی دانشگاه‌های علوم پزشکی به منظور استقرار مدیریت تغییر در دانشکده‌ها طراحی گردیده است تا پایه‌ای برای پژوهش‌های بعدی که در این رابطه انجام خواهد پذیرفت باشد. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی اکتشافی است و جامعه پژوهش شامل مدیران دانشکده‌های پرستاری و مامایی دانشگاه‌های علوم پزشکی در شهر تهران بوده و نمونه‌های پژوهش به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شده‌اند. اطلاعات از طریق مصاحبه‌های نیمه ساختار یافته جمع‌آوری شده است و تجزیه و تحلیل متن مصاحبه‌های استخراج شده به روش تحلیل محتوای قراردادی انجام پذیرفته است و در نهایت الگو استخراج گردید. یافته‌ها: مشارکت‌کنندگان 10 نفر بوده‌اند که پس از انجام مصاحبه‌ها، کدهای مفهومی استخراج گردید و سپس کدها به چند مفهوم اصلی دسته‌بندی شدند به طوری که 15 تم استخراج شده در سه درون‌مایه اصلی فرآیند تغییر، محیط برون سازمانی و محیط درون سازمانی قرار گرفتند که موارد در الگوی مدیریت تغییر لحاظ گردید و جزییات مربوطه نیز تدوین شد. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که استفاده از مدیریت تغییر، فرآیند پیچیده‌ای است که رهبری و مدیریت از یک طرف و از طرف دیگر آموزش و منابع و تسهیلات از عوامل مهم در به‌کارگیری آن می‌باشند. براساس نتایج مطالعه، دیدگاه موجود مدیران دانشکده‌های پرستاری و مامایی در به‌کارگیری مدیریت تغییر مثبت است و این مطالعه ضرورت به‌کارگیری مدیریت تغییر در دانشکده‌های پرستاری و مامایی را به منظور ایجاد تغییرات برنامه‌ریزی شده، مورد تأکید قرار می‌دهد.