ارزیابی کاربرد تکنیک TDR در بررسی‌های زمین‌شناسی مهندسی– مطالعه موردی سد داریان

با توجه به گسترش و توسعه کاربرد تکنولوژی در زمین‎شناسی مهندسی، ژئوتکنیک، مکانیک خاک و مکانیک سنگ، هر روزه امکان استفاده از روش‌های جدیدتر، سریع‌تر و ارزان‌تر در این زمینه‌ها فراهم می‌شود. یکی از این روش‌ها تکنولوژی TDR است. این تکنولوژی در ابتدا به وسیله صنعت مخابرات و برق برای تعیین محل عیب کابل‌ها توسعه پیدا کرد. رادار یک مثال ابتدایی از TDR است. اساس این تکنولوژی ارسال یک پالس کوتاه انرژی است که در اثر برخورد با برخی آنومالی‎ها منعکس می‌شود. محل این آنومالی‎ها در صورتی قابل تعیین است که سرعت و جهت پالس مشخص باشد. یک سیستم TDR از یک دریافت‌کننده و تولید‌کننده موج رادار (الکترومغناطیس)، یک خط انتقال و موج‌بر تشکیل شده است. پالس الکترومغناطیس تولید شده از درون کابل هادی به سمت موج‌بر حرکت می‌کند و از طریق موج‌بر وارد محیط تحت آزمایش می‌شود. در پژوهش حاضر از این تکنیک در سد داریان و در چاه مشاهده‌ای شماره 10 برای تعییین سطح آب زیرزمینی استفاده شده است. TDR به خوبی قادر به تشخیص سطح مشترک آب- هوا بوده و نتایج حاصل بر داده‌های اندازه‌گیری شده با روش‌های سنتی منطبق است. همچنین در یکی از ترانشه‌های مستعد لغزش در سد داریان کابل کواکسیال به عنوان سنسور TDR نصب شد. نتایج نشان دادند که TDR زون‌های برشی و کششی کابل را که در نتیجه حرکات زمین به وجود آمده‌اند با موفقیت شناسایی می‌کند. در نهایت از آنجا که پردازش دستی داده‌های TDR بسیار مشکل و نیازمند دقت و زمان زیادی است؛ روشی را برای پردازش کامپیوتری این داده‌ها ابداع شد.