ارزیابی کارآیی الگوریتم‌های چندمقیاسی و ساده‌سازی ساختار داده‌های مکانی در تحلیل عوارض خطّی (مطالعه‌ی موردی: شبکه‌ی هیدروگرافی)

شناخت پدیده­‌های طبیعی در گرو انتخاب و تولید داده در مقیاس مناسب می­‌باشد. در این راستا، شناخت الگوریتم­‌های چندمقیاسی و چگونگی تمیز آن­ها از الگوریتم­‌های ساده­‌سازی ساختاری، موضوع مهمّی است که تاکنون در کشور کمتر به آن پرداخته‌­شده­‌است. در این تحقیق، کاربست الگوریتم­‌های ساده­‌سازی ساختارِ فیلتر پایین­‌گذر و میانگین ساده در نرم­‌افزار  ArcMapبرای شناخت فرآیند سیلاب از طریق سه مدل رقومی ارتفاع در مقیاس‌­های 1:25000، 1:50000 و 1:1000000، با این فرض که ساختار الگوریتم­‌های تعمیم در شناخت پدیده­‌ی سیلاب، متناسب با مقیاس­‌های خاصّی است، در مدل HEC-HMS به آزمون کشیده­‌شده­‌است. نتایج حاصل از این پژوهش بیان­گر نگاه‌­های کاملاً متفاوت فنون تولید نقشه­‌های مکانی است که حرکات مقیاسی و یا نیل به بهترین تقریب از عوارض مکانی را عرضه­‌می­‌دارند. نتایج مقایسات مقادیر معیارهای ارزیابی در شبیه­‌سازی­‌های سیلاب، حسّاسیت الگوریتم­‌های ساده‌­سازی ساختار را نسبت به مقیاس نقشه­‌ی مبنا روشن ساختند. به علاوه، مشخّص‌شد اثر الگوریتم‌های چندمقیاسی، لزوماً متناسب با ساختار سلسله‌مراتبی مقیاس داده‌های ورودی نیست. در نهایت پیشنهاد شده‌است در بررسی پدیده‌­ی سیلاب در حوزه­‌ی آبخیز جاماش، بهتر است از الگوریتم‌­های فیلتر پایین­گذر و میانگین ساده در ساده‌سازی مدل­‌های رقومی ارتفاع با مقیاس‌های 1:25000 و 1:1000000 استفاده شود و از به کارگیری این الگوریتم­‌ها در مقیاس 1:50000 پرهیز شود.