ارزیابی پتانسیل پروبیوتیکی سویه‌های بومی لاکتوباسیلوس بر ریخت‌شناسی روده بلدرچین ژاپنی در طول دوره پرورش

به­دلیل اثرات مضر مصرف آنتی­بیوتیک­ها بر سلامت گله­های طیور و متعاقب آن به­مخاطره افتادن سلامت جوامع بشری، تلاش برای استفاده از مواد جایگزین به­جای آنتی­بیوتیک­هاافزایش یافته است. از جمله مناسب­ترین موادی که جهت جایگزینی مورد بحث واقع شده­اند، پروبیوتیک­ها می­باشند. هدف از این آزمایش، ارزیابی غلظت‌های مختلف چهار سویه بومی پروبیوتیک بر ریخت‌شناسی روده بلدرچین ژاپنی بود. این آزمایش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی روی 560 قطعه بلدرچین ژاپنی یک­روزه با 7 تیمار‌، 4 تکرار و 20 قطعه بلدرچین به ازای هر واحد آزمایش در طول مدت 5 هفته انجام شد. تیمارها شامل گروهشاهد‌، تیمار حاوی پروبیوتیک تجاری پری‌مالاک (تیمار 2)، تیمار‌ حاوی پروبیوتیک تجاری پروتکسین (تیمار 3)، تیمارهای 4، 5، 6 و 7 که به­ترتیب حاوی ترکیب چهار سویه بومی در سطوح 50، 100، 150 و 200 گرم به­ازای هر تن جیره بودند. بیش‌ترین ارتفاع پرزها در دئودنوم بلدرچین­های مربوط به تیمار حاوی 150 گرم پروبیوتیک بومی در تن جیره بود و هم‌چنین بیش‌ترین ارتفاع پرزها در ژوژنوم و ایلئوم به­ترتیب مربوط به تیمارهای حاوی 50 و 150 گرم پروبیوتیک بومی در تن جیره بود. بیش‌ترین و کم‌ترین نسبت طول پرز به عمق کریپت در دئودنوم و ایلئوم به ترتیب مربوط به تیمارهای حاوی 150 گرم پروبیوتیک بومی در تن جیره و گروه شاهد بود. بیش‌ترین و کم‌ترین نسبت طول پرز به عمق کریپت در ژوژنوم هم به­ترتیب در تیمارهای حاوی پروبیوتیک‌های بومی در سطوح ‌50 و 150‌ گرم به ازای هر تن جیره و گروه شاهد مشاهده شد. بر اساس یافته­های این مطالعه می‌توان نتیجه گرفت که سویه‌های بومی لاکتوباسیلوس در سطح 150 گرم در هر تن خوراک موجب افزایش ارتفاع پرزها و نسبت طول پرز به عمق کریپت‌ها و بهبود عملکرد تولید می‌شوند، به‌طوری که مخلوط سویه‌های بومی لاکتوباسیلوس دارای پتانسیل پروبیوتیکی در بلدرچین ژاپنی می‌باشند.