ارزیابی و مقایسه عملکرد رفاهی نظام‌های مختلف سیاست‌گذاری در اقتصاد کلان ایران

 در این مطالعه، با استفاده از یک مدل تعادل عمومی پویای تصادفی، عملکرد رفاهی چهار نظام سیاست گذاری اقتصاد کلان-نظام سیاست پایه ای، نظام سیاست گذاری تعمیم یافته، نظام سیاست گذاری کلان احتیاطی و نظام سیاست گذاری ترکیبی پولی و کلان احتیاطی- مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفته است. بدین منظور از داده های اقتصاد ایران در دوره زمانی 1369:1 تا 1393:4 استفاده کردیم. نتایج حاصل از بررسی ضرایب بهینه سیاستی محاسبه شده با استفاده از قاعده بهینه ساده (OSR)، نشان داد که سیاست بهینه سیاستی است که در آن سیاست گذار اهمیت بیشتری به کنترل تورم داشته باشد؛ به طوری که دست یابی به ثبات تولید در اولویت بعدی سیاست گذار باشد. همچنین نظام سیاست گذاری کلان احتیاطی به کاهش قابل توجهی در نوسانات تورم و تولید و از این رو بهبود وضعیت رفاهی در اقتصاد ایران منجر خواهد شد. به علاوه، عملکرد رفاهی نظام سیاست گذاری ترکیبی پولی و کلان احتیاطی، نظام سیاست گذاری تعمیم-یافته و نظام سیاستی پایه ای، به ترتیب در جایگاه دوم، سوم و چهارم قرار دارند. در ادامه، به مقایسه عملکرد رفاهی سیاست های کلان احتیاطی و ترکیبی پولی و کلان احتیاطی در شرایطی پرداخته شد که تکانه مالی تنها تکانه وارده به اقتصاد است. نتایج نشان داد تحت این شرایط، سیاست بهینه استفاده اکید از ابزار کلان احتیاطی است.