ارزیابی و سنجش پایداری زراعت برنج با استفاده از روش‌های تصمیم‌گیری چند معیاره (مورد مطالعه: شهرستان رضوانشهر)

برنج نقشی اساسی در تأمین امنیت غذایی کشور و همچنین اقتصاد کشاورزی استان گیلان و شهرستان رضوانشهر در این استان دارد. مقاله حاضر به ارزیابی پایداری زراعت برنج در شهرستان رضوانشهر، با توجه ویژه به اهمیت منابع آب و خاک در  این رابطه، می‌پردازد. جامعه‌ی آماری، کشاورزان برنج‌کار شهرستان بوده و داده‌ های مورد نیاز بصورت ترکیبی از داده‌های دست اول و دست دوم، از طریق عملیات میدانی و مراجعه به سازمان‌های مرتبط، جمع‌آوری شده است. متغیر‌های تحقیق شامل ویژگی‌ها و وضع موجود بهره‌برداری از منابع آب و خاک منطقه در رابطه با کشت برنج و نحوه و میزان رعایت برخی اصول پایداری کشاورزی در منطقه می‌باشد. با پردازش‌های چند مرحله‌ای روی داده‌های جمع ‌آوری شده و تهیه شاخص ‌های مناسب، تحلیل‌های نهایی با استفاده از روش‌های تحلیل تصمیم چند معیاره صورت گرفته است. نتایج حاکی از تفاوت‌های منطقه ‌ای در رابطه با پایداری زراعت برنج در شهرستان مورد مطالعه است به گونه‌ ای که در دهستان‌ های دارای شالیزار شهرستان، دهستان خوشابر در سطح پایدار، دهستان گیلدولاب در سطح نیمه پایدار و دهستان دیناچال در سطح ناپایدار قرار دارند. به علاوه، تجزیه و تحلیل شاخص ‌های نهایی هرکدام از سه حوزه‌ ی کلی «پایداری منابع آب»، «پایداری منابع خاک» و «اصول کلی پایداری کشاورزی»، تغییر‌پذیری و تفاوت‌ های منطقه ‌ای بیشتری را در رابطه با پایداری زراعت برنج و بهره‌برداری از منابع پایه کشاورزی در سطح شهرستان نشان می ‌دهد.