ارزیابی و سنجش ‌‌توسعه‌یافتگی ‌‌سکونتگاه‌های استان لرستان با استفاده از روش تحلیل چند‌معیارۀ ‌‌برنامه‌ریزی توافقی

وجود نابرابری اقتصادی و اجتماعی میان مناطق، همواره محققان را بر آن داشته تا با استفاده از آمار و اطلاعات موجود و با کاربرد ‌‌روش‌ها و ‌‌تکنیک‌های مناسب، به تحلیل این عدم‌تعادل فضایی و نابرابری پرداخته و ضمن ارزیابی وضعیت مناطق از‌حیث توسعه و ‌‌برخورداری‌ها، به ارائۀ راهکارهایی مناسب درجهت ‌‌دست‌یابی به توسعۀ هماهنگ و یکپارچه بپردازند. در راستای رسیدن به هدف ‌‌مذکور، در پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی-تحلیلی و با استفاده از ‌‌روش تحلیل چند‌معیارۀ VIKOR، به ارزیابی میزان برخورداری ‌‌شهرستان‌های استان لرستان (9 شهرستان) به تفکیک نماگر اقتصادی، اجتماعی و زیربنایی، همچنین شناخت و مشخص‌کردن فاصله و اختلاف ‌‌توسعه‌یافتگی بین مناطق مختلف آن پرداخته شده است. نتیجۀ به‌دست‌آمده از تحلیل در مجموع نماگرهای توسعه نشان ‌‌می‌دهد که شهرستان ‌‌خرم‌آباد دارای وضعیت مطلوب برخوردار و ‌‌شهرستان‌های ‌‌پل‌دختر و دلفان، در وضعیت نامطلوب محروم قرار دارند. در برایند تحلیل شکاف توسعه باید به بازتاب عواملی از‌جمله ساختار مدیریتی متمرکز، عوامل محیطی، اقتصاد سیاسی، ‌‌نارسایی‌های نظام ‌‌برنامه‌ریزی فضایی به‌ویژه قطب رشد (شهرستان ‌‌خرم‌آباد) اشاره کرد.