ارزیابی ورشکستگی در بورس اوراق بهادارتهران با بکارگیری مدل پویایی شبکه: روشی بر پایه تحلیل پوششی داده‌ها

ورشکستگی‌های اخیر شرکت‌های بزرگ در سطح بین‌المللی و نوسان‌های بورس اوراق بهادار در ایران لزوم وجود ابزارهایی برای ارزیابی ورشکستگی شرکت‌ها از طریق تعیین کارآیی شرکت‌‌ها را نشان می‌دهد. یکی از روش‌هایی که می‌توان به کمک آن ورشکستگی شرکت‌ها را مورد ارزیابی قرار داد، استفاده از نسبت‌های مالی و به‌کارگیری مدل پویایی شبکه در تحلیل پوششی داده‌ها می‌باشد. هدف این پژوهش پاسخ به این سوال می‌باشد که چگونه می‌توان از مدل پویایی شبکه برای ارزیابی ورشکستگی در دوره‌های زمانی که هر کدام مستقل از هم هستند استفاده کرد؟ برای پاسخ به این سوال از نمرات کارآیی شرکت‌ها استفاده شده است. جامعه آماری برای انجام تحقیق شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی از سال 86 تا 89 می‌باشد. تحقیق حاضر از نوع توصیفی، کاربردی و پس رویدادی مبتنی بر تکنیک ریاضی DEA می‌باشد. برطبق بررسی‌های انجام شده از بین 52 شرکت موجود تعداد 9 شرکت (3/17% از شرکت‌های موجود) کارآ، تعداد 21 شرکت (3/40% از شرکت‌های موجود) ناکارآ و تعداد 22 شرکت (حدود3/42% از شرکت‌های موجود) در بعضی از سال‌ها کارآ و در بعضی از سال‌ها ناکارآ شناخته شدند.