ارزیابی میزان سازگاری و مطلوبیت پارکهای محله‌ای (مورد نمونه: پارکهای محله ای منطقه 2 شهرداری تبریز)

اهمیت فضای سبز در داخل شهرها به حدی است که در بین 5 کاربری مهم شهری از آن یاد می‌شود. پارکهای محله‌ای از جمله فضاهای سبز شهری می‌باشند که در جهت روح‌بخشی به محله‌های شهری و در نتیجه زندگی مفرح شهری کمک شایانی می‌نمایند. در این میان سازگاری کاربریها نسبت به همدیگر و تناسب آنها با یکدیگر در جهت رفاه حال همشهریان و نیز ارائه بیشتر و بهتر خدمات شهری جای بسی تأمل را داراست. در این پژوهش با استفاده از ماتریس سازگاری، و نیز با استفاده از تحلیلهای نرم افزار GIS ، همجواریهای پارکهای محله‌ای منطقه 2 شهرداری تبریز مورد بررسی قرار می‌گیرد، تا ضمن بررسی چگونگی توزیع آنها در وضع موجود، درجه سازگاری و ناسازگاری و نیز مطلوبیت همجواریهای هر کدام از پارکها مشخص شود. نتایج حاصله نشان دهنده این هست که 4/36 درصد از پارکهای محله‌ای محدوده مورد مطالعه با کاربریهای همجوار خود کاملاً سازگار می‌باشند. همچنین در این مقاله سعی شده است تا مطلوبیت همجواریهای پارکهای محله‌ای محدوده مورد مطالعه نیز در قالب سه نوع کاربری عمده شهری (مسکونی، آموزشی و معابر اصلی) که سازگاری بیشتری با موضوع مورد مطالعه دارند، مورد ارزیابی و سنجش قرار گرفته و تناسب پارکهای محله‌ای در رابطه با نزدیکی به این سه کاربری مهم نیز مورد بررسی قرار گیرد. بررسیها نشانگر این مطلب هستند که همجواری پارکهای محله‌ای محدوده مورد مطالعه با کاربریهای عمده شهری در حد نسبتاً مطلوب می‌باشد.