ارزیابی موانع مؤثر بر مشارکت افراد ضایعۀ نخاعی ایران در فعالیت‌های بدنی تفریحی

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی موانع مؤثر بر مشارکت افراد ضایعۀ نخاعی ایران در فعالیت­های بدنی تفریحی اجرا شد. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری اطلاعات از نوع تحقیقات توصیفی- تحلیلی بود که به‌صورت پیمایشی اجرا شد. جامعۀ آماری پژوهش شامل افراد ضایعۀ نخاعی تحت پوشش سازمان بهزیستی کشور بود (12851=N) که 443 نفر به‌صورت خوشه­ای از 10 استان کشور به­عنوان نمونۀ تحقیق انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامۀ محقق‌ساخته‌ای بود که روایی محتوایی آن را استادان متخصص حوزۀ اوقات فراغت (10 نفر) و ضایعۀ نخاعی (5 نفر) تأیید کردند و پایایی آن نیز در یک مطالعۀ راهنما با 50 نفر و استفاده از آلفای کرونباخ، 87/0محاسبه شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده­ها از آزمون تحلیل اکتشافی و آزمون تحلیل مسیر استفاده شد. پس از دسته‌بندی موانع با تحلیل اکتشافی در شش گروه موانع طراحی محیطی و ساختمانی، موانع اطلاعاتی، موانع روحی و جسمانی، موانع دسترسی، موانع حمایت اجتماعی و موانع اقتصادی، مدل پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل مسیر، بررسی شد. نتایج نشان داد مدل پژوهش در سطح قابل قبولی از برازندگی قرار دارد و از بین شش مانع شناسایی‌شده برای مدل، موانع اقتصادی بیشترین و موانع اجتماعی کمترین تأثیر را بر مشارکت افراد ضایعۀ نخاعی ایران در فعالیت­های بدنی تفریحی داشتند. در نتیجه با توجه به تأثیر زیاد موانع اقتصادی، پیشنهاد می­شود برای کمک به افزایش مشارکت افراد ضایعۀ نخاعی ایران در فعالیت‌های بدنی تفریحی، اولویت بیشتری به رفع این موانع داده شود.